Dit is de mooiste poule van allemaal. Hoezo dan? Zit Brazilië erin? Of Argentinië misschien? Duitsland of Spanje? Nee? Frankrijk dan? Nee, ook niet. Juist daarom is dit straks de mooiste poule om te volgen. Iedereen in deze poule kan 1e worden en iedereen kan 4e worden. Mooier kan niet.

 

Polen is Robert Lewandowski en zijn neefjes. Maar de neefjes van één van de beste spitsen ter wereld zijn allemaal volwassen kerels geworden. Zij spelen allemaal bij respectabele clubs. Polen is meer dan Lewandowski alleen.

 

Vier jaar geleden was Colombia in rouw. Superspits Radamel Falcao verloor zijn race tegen de klok en moest afzeggen voor het WK door zijn eerder in dat seizoen opgelopen kruisbandblessure. Maar wat geschiedde? Colombia speelde een ijzersterk toernooi. Winst in al zijn groepsduels, een overtuigende achtste finale-zege op Uruguay om vervolgens eervol in de kwartfinale te sneuvelen tegen Brazilië. James Rodriguez werd de nieuwe ster van de ploeg (en werd zelfs topscorer van het toernooi) en Colombia bleek op iedere positie een prima speler te hebben. Vier jaar later is er weinig veranderd, op 1 belangrijk iets na: Falcao is terug! Of Colombia het net zo goed gaat doen als destijds in Brazilië (of misschien zelfs wel beter), is natuurlijk afwachten, maar Colombia hoort duidelijk thuis in de grote outsidersgroep net na de echte favorieten voor wereldgoud.

 

Senegal is in mijn ogen de sterkste representant uit Afrika deze WK-editie. Daar gaat niemand makkelijk van winnen. Bij Senegal denken we natuurlijk terug aan 2002. Aan de gigantische stunt in de WK-opener tegen wereldkampioen Frankrijk: 0-1 door een goal van Papa Bouba Diop (bestaan er mooiere voetbalnamen?). Senegal (met superster El Hadji Diouf) bereikte de tweede ronde waarin het ook nog eens Zweden opzij zette (2 goals van Henri Camara). In de kwartfinale werd vervolgens het onderspit gedolven tegen Turkije.

Senegal gaat nu beginnen aan zijn tweede WK. De aanvoerder van de 2002-ploeg, Aliou Cissé, is nu de bondscoach.

Als we de selectie van Senegal doornemen, valt natuurlijk direct de naam van Sadio Mané op, recent nog scorend in de Champions League-finale namens Liverpool. Hij is de grote ster van de ploeg. Maar Senegal is veel meer dan alleen Mané. Andere blikvangers zijn achterin Kalidou Koulibaly (Napoli), Kara Mbodj (Anderlecht) en Salif Sané (Hannover ‘96, volgend seizoen Schalke ‘04) en de middenvelders Idrissa Gueye (Everton), Cheikhou Kouyaté (West Ham United) en Ismaila Sarr (Stade Rennes). Voorin kan men dan naast Mané nog kiezen uit oudgediende Moussa Sow (Bursaspor), Keita Baldé (Monaco) en Mbaye Niang (Torino). Ik ben zeer benieuwd naar Senegal.

 

Tenslotte Japan dan. Ook Japan heeft voldoende goede spelers om een woordje mee te spreken in deze groep. Ik noem Keisuke Honda (ex-VVV en ex-AC Milan, nu spelend voor het Mexicaanse Pachuca), Shinji Kagawa (Borussia Dortmund), Yuto Nagatomo (ex-Inter, nu Galatasaray), Shinji Okazaki (Leicester City), Maya Yoshida (ex-VVV, nu Southampton) en Makoto Hasebe (Eintracht Frankfurt).

 

Mijn voorspelling:

1) Colombia

2) Senegal

3) Polen

4) Japan

Kan België doen wat Nederland nooit lukte: wereldkampioen worden? Kan België wereldkampioen worden? Zou het kunnen? Het zou wat zijn.

Wie topspelers heeft van Manchester City (Kevin de Bruyne en Vincent Kompany), Chelsea (Eden Hazard en Thibaut Courtois), Manchester United (Romelu Lukaku), Tottenham Hotspur (Jan Vertongen en Toby Alderweireld), Napoli (Dries Mertens) en Borussia Dortmund (Michy Batshauyi) kan de hele wereld aan. Wat een lichting!

Maar die Belgische mentaliteit, hè. Exemplarisch was de kwartfinale van 4 jaar geleden tegen Argentinië. De Argentijnen hadden tot dan toe totaal nog geen indruk gemaakt en speelden ook tegen de Belgen na een vroege openingsgoal bijzonder stroef. Als er ooit een kans was op een nieuwe Belgische stunt tegen een voetbalgrootmacht, dan was het nu wel. Het bleef echter bij 1-0 voor Argentinië. Ik wachtte met interesse de komst van de Belgische spelers naar camera en microfoon af. Diep ontgoocheld zouden ze zijn, gebroken, kapot van een gemiste kans voor open doel. Maar wat schetste mijn totale verbazing: ze waren trots! Ze hadden toch maar mooi de kwartfinale van een WK gehaald! Ja, jongens, zo word je dus nooit wereldkampioen.

We zijn inmiddels 4 jaar verder en Marc Wilmots is ingeruild voor Roberto Martinez. Dat is op zich een vooruitgang, want Kampfschwein Wilmots had in groep 6 al moeite met 4-3-3 of 4-4-2 rekensommetjes. Martinez laat echter Radja Nainggolan thuis. Wat een zwaktebod! Guus Hiddink durfde het aan om in 1998 bad boy Edgar Davids binnen boord te halen, waarna in de daaropvolgende weken alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen.

Een diepgewortelde landsmentaliteit verander je niet in 4 jaar. Ik ga de verrichtingen van de Belgen met grote interesse volgen, maar wereldkampioen worden ze denk ik niet.

 

Bij ieder eindtoernooi na 1966 (inmiddels al weer meer dan een halve eeuw geleden) verwacht de hele Engelse pers dat de nu afgevaardigde selectie wel even de 2e titel gaat ophalen. Het resultaat sindsdien: 1x een halve finale WK (1990) en 1x een halve finale EK (1996). Nergens is de druk zo immens groot als op de schouders van een Engelse nationale voetbalploeg. Want bij iedere misstap wachten ook de Engelse tabloids: opgehemelde helden kunnen binnen 24 uur verworden tot uitschot van de natie.

Ook dit Engeland wordt natuurlijk geen wereldkampioen.

 

Wie overigens in Toto Arie zijn kans op meerdere wedstrijdprijzen wil verhogen, moet af en toe eens een afwijkende uitslag invullen. Doe eens gek en voorspel dat België-Engeland 6-1 wordt. Bijna alle Belgische basisspelers spelen in de Premier League en zullen in het duel tegen het land van hun werkgever enorm gebrand zijn op een topprestatie. Alle Engelse schijnwerpers staan op dat duel. En als het gaat lopen met deze spelers, is er geen houden aan.

 

Hebben we ook nog Tunesië en Panama. Tunesië: aanstellers van het ergste soort. Huilen, janken, zeuren, schwalbes. Missen ze ook nog 2 van hun beste spelers. Technisch best aardig, hoor, maar dit wordt helemaal niks.

 

Iedereen denkt dat Panama kanonnenvoer wordt, maar dan heeft iedereen het helemaal mis. Panama kent geen sterspelers, maar Panama kent wel Midden-Amerikaanse passie. En wat je met passie kunt bereiken, kun je zien bij Atletico Madrid en het Zuid-Korea van 2002. België en Engeland gaan slechts met kleine cijfers winnen van Panama.

 

Mijn voorspelling:

1) België

2) Engeland

3) Panama

4) Tunesië

Net als Brazilië kan Duitsland het niet op de automatische piloot doen in zijn eerste ronde-poule. Geen walk-overs met tegenstanders als Mexico, Zweden en Zuid-Korea.

 

Duitsland kan 3 elftallen opstellen en allemaal zouden ze meestrijden om de wereldtitel. Net als Frankrijk en Spanje hebben onze oosterburen een krankzinnig ruime keuze.

In de basiself zullen we zeer waarschijnlijk toch veel Weltmeisters van 2014 tegenkomen: Kroos, Khedira, Müller, Özil, Boateng, Hummels, Neuer. Allemaal nog steeds wereldtop. Maar de nieuwe aanwas geeft een extra elan. Leroy Sané, Timo Werner, Leon Goretzka en Julian Brandt zijn het levende bewijs dat de voetbalopleiding in Duitsland definitief op orde is.

 

Sinds Guus Hiddink telt Zuid-Korea mee. Als een stel zoemende bijen die 90 minuten lang de tegenstander bestookten, werd in 2002 de halve finale bereikt. Die manier van spelen is ongewijzigd gebleven. De bijen zoemen nog steeds, maar zijn wel in kwaliteit achteruit gegaan. Zuid-Korea kent 1 superster: Heung-Min Son van Tottenham Hotspur. Zijn compaan in de spits is de enige andere speler van naam: Hee-Chan Hwang (Red Bull Salzburg).

 

Dat wij in onze kwalificatiepoule achter Zweden zijn geëindigd, is een regelrechte schande. Wat ik al bij Denemarken zei, geldt bij Zweden in het kwadraat: pure middelmaat. Dat in de play-offs vervolgens ook nog Italië werd geëlimineerd, mag dan ook vooral gezien worden als een schandvlek voor de azuurblauwen.

Marcus Berg en Ola Toivonen in de spits: erger kan bijna niet. Ik heb zelden zo’n emotieloze speler als Marcus Berg gezien. Een soort zombie. En Ola Toivonen is het type heel irritant. En irritant zijn mag alleen als je heel goed bent en dat is Ola Toivonen niet.

Jammer, hoor. De gunfactor is altijd groot richting de Scandinavische ploegen en dan hebben de Zweden ook nog eens een prachtig volkslied, maar dit is echt kraak noch smaak.

 

Mexico behoort tot de grote groep outsiders (zeg maar de categorie Uruguay, Kroatië, Colombia). Voor mij de zekere nummer 2 van deze poule. Blikvangers zijn de aanvallers Javier “Chicharito” Hernandez, Carlos Vela (ex-Arsenal), Hirving Lozano (PSV) en Giovani Dos Santos (ex-Barcelona) en de middenvelders Andres Guardado en Hector Herrera. Mooie openingswedstrijd in deze poule: Duitsland-Mexico.

 

Mijn voorspelling:

1) Duitsland

2) Mexico

3) Zuid-Korea

4) Zweden  

Vier jaar geleden wees 90% van de zogenaamde voetbalkenners Brazilië vooraf aan als aanstaande wereldkampioen van de editie 2014. Dat ik dat volkomen onterecht vond, beschreef ik in 1 van mijn toenmalige voorbereidingscolumns. Ik werd in het gelijk gesteld. Brazilië haalde weliswaar de laatste 4, maar werd in zijn halve finale vernederd op een manier waarop Ajax in een zomers oefenpotje de plaatselijke trots van Gorredijk wegzet. Als een mes door de boter kreeg een nieuwe dimensie. In het eigen Maracana met 1-7 verliezen met een tussenstand van 0-5 na 29 minuten. Een wond die nooit meer dicht zal gaan.

 

En wat lees ik tot mijn stomme verbazing in de Voetbal International? Brazilië krijgt als enige land een 5 sterren-notering bij de analyse van titelfavorieten. Ezels!

Ik heb de selectie nog eens doorgenomen. Neymar is de enige speler van wereldklasse (en hoe fit hij is, is nog zeer de vraag). Voor de rest: subtoppers. Ik moet toegeven: het elftal is een stuk stabieler dan 4 jaar geleden. Te danken aan bondscoach Tite (succesvol clubcoach in Brazilië). Vooral op het middenveld staat een stevig blok beton. Maar dit elftal gaat in mijn ogen nooit winnen van Duitsland, Spanje en Frankrijk. Daarvoor mist het echt de pure klasse. Waar is toch de tijd gebleven dat een Braziliaanse ploeg voor een sprankeling zorgde in iedere huiskamer? Heimwee naar 1982. Een elftal dat veel meer geschiedenis schreef dan de gouden betonploegen van 1994 (uitgezonderd Romario) en 2002 (uitgezonderd Ronaldo, Rivaldo en een kwartfinaleflits van Ronaldinho). Nooit weende de hemel zo mee als op 5 juli 1982.

Het maximaal haalbare voor Brazilië dit toernooi? Kwartfinale of halve finale.

 

Geen makkelijke openingsgroep voor Brazilië overigens. Met Zwitserland, Servië en Costa Rica zit er geen zwakke broeder tussen. Het kan niet op de automatische piloot.

 

Mooi dat er met Servië nog een extra Balkanland meedoet. Mooie, verwende vedetten die uitstralen even de wereldcup te komen oppikken, ook altijd wel goed zijn voor een stuntje tegen een voetbalgrootmacht om vervolgens weer keihard op aarde te landen door in alle hoogmoed te struikelen over een modale tegenstander. Servië kan overigens niet tippen aan de kwaliteiten van buurman en aartsvijand Kroatië.

 

Vraagt u zich nog af of u het gaat lukken om 64 WK-duels live uit te zitten en bent u nog op zoek naar wat ruimte in het speelschema om wat extra slaapminuten mee te pakken, kies dan een duel van Zwitserland uit. Als inwoner van een thuisblijver past het eigenlijk niet om een wel deelnemend land te bekritiseren, maar wat is dat een saaie ploeg, zeg! Geen Brotizolam of Flurazepam nodig, hoor. Slaap, kindje, slaap.

 

Waar de generatie 1990 (Hernan Medford!) met een prachtige achtste finale-plek voor altijd als de grootste ooit zou blijven doorgaan, werd vier jaar geleden de geschiedenis herschreven. Costa Rica werd groepswinnaar in een poule met Italië, Engeland en Uruguay. Leest u dat nog eens 3x over en laat de grootsheid daarvan tot u doordringen. Een landje ergens tussen Nicaragua en Panama dat 3 voormalig wereldkampioenen achter zich laat. En zonder Louis van Gaal en Tim Krul waren er misschien nog wel veel gekkere dingen gebeurd. Hoe staat het 4 jaar later met Los Ticos? Het is aan u.

 

Mijn voorspelling:

1) Brazilië

2) Costa Rica

3) Zwitserland

4) Servië