Japan maakte op 16 november 2013 indruk door het Nederlands elftal, vooral tijdens de tweede helft van de in België gespeelde oefeninterland (2-2), te overklassen met enorme pressing en technisch hoogstaand voetbal. Diezelfde ploeg stuntte drie dagen later door met 2-3 van België te winnen, terwijl ze jongstleden maart tegen Nieuw-Zeeland (4-2) binnen het kwartier vier keer had gescoord.
De Italiaanse bondscoach Alberto Zaccheroni koos in die duels voor veel kleine, balvaardige spelers. Lange, statische Japanners zoals Mike Havenaar zijn inmiddels afgevallen.
Onder aanvoering van Keisuke Honda moeten de vier meest aanvallende spelers vanaf de eerste minuut de tegenstander afjagen. Dit concept heeft gezorgd voor de doorbraak van diverse nieuwkomers, uitkomend in de J-League. Sommigen, zoals middenvelder Toshihiro Aoyama, zijn zelfs al eind twintig. Maar zij beschikken over de door Zaccheroni vereiste capaciteiten zoals loopvermogen en dynamiek. Daarom is de lobby voor de rentree van Shunsuke Nakamura een kansloze gebleken. De gewezen vrijetrappenspecialist van Celtic, inmiddels 35, mist snelheid. Zaccheroni hoopt wel op een spoedig en volledig herstel van routinier Makoto Hasebe, die lang heeft gekampt met een meniscusblessure.
Honda is de man om wie het draait. Bij AC Milan speelt de voormalige held van VVV iets meer teruggetrokken, bij Japan staat hij dicht achter de spits geposteerd. Als nummer 10 heeft Honda zelfs Shinji Kagawa van Manchester United naar de linkerkant verbannen.
Buiten de in het begin van dit stukje genoemde wedstrijden overtuigde Japan de voetbalwereld eigenlijk nog meer van zijn kunnen op de locatie waar zich straks het WK afspeelt, bijna een jaar geleden in Brazilië. Tijdens de Confederations Cup 2013 verloor Japan weliswaar al zijn 3 poulewedstrijden, maar maakte het grote indruk tegen Italië. In een waar spektakelstuk verloren de Japanners uiteindelijk met 4-3 na met 0-2 te hebben voorgestaan. Het verleidde de Italiaanse bondscoach Prandelli de grote voetballanden alvast te waarschuwen: niemand wint volgend jaar makkelijk van Japan. Als we het speelschema van het WK bekijken, behoort een achtste finale Italië-Japan tot de serieuze mogelijkheden. Een duel om nu al van te smullen.

Ze begonnen thuis op blote voeten, waaierden uit over Europa en beleefden successen op clubniveau. In het oranje van Ivoorkust liepen de toernooien echter steevast uit op een teleurstelling. De conclusie was telkens: een unieke verzameling talent, maar geen hecht collectief.
De vrees was dat het tijdperk van deze toch gouden generatie al vorig jaar februari was afgesloten. Ivoorkust werd tijdens de kwartfinale om de Afrika Cup uitgeschakeld door Nigeria. De tijd leek rijp om afscheid te nemen van enkele van de grote jongens. Maar de voorbije twaalf maanden hebben De Olifanten zich indrukwekkend hersteld. Onder de Franse bondscoach Sabri Lamouchi plaatste het team zich ongeslagen voor de WK-eindronde en lijken de gevestigde sterren gemotiveerder dan ooit.
Yaya Touré (30) bevond zich dit seizoen bij Manchester City in de vorm van zijn leven. Captain en talisman Didier Drogba (35) beleefde bij Galatasaray een grootse revival. Deze twee zullen, met ex-Feyenoorder Salomon Kalou, voormalig FC Twente-middenvelder Cheikh Tioté en AS Roma-aanvaller Gervinho, het nationale team bij de hand nemen.
In grote lijnen zal Lamouchi (lid van de Franse EK-selectie van 1996) voortborduren op de kern die op de voorgaande twee WK’s actief was. Al tien jaar geldt Ivoorkust als sterkste landenploeg van Afrika. Tijdens het WK 2006 telde de selectie tien internationals afkomstig van de befaamde jeugdopleiding van ASEC Abidjan. Vier jaar later waren dat er zelfs dertien. Voor deze topgeneratie wordt het WK in Brazilië de laatste kans om iets achter te laten.
In eigen land zijn de verwachtingen deze keer hooggespannen. De voorbije twee WK’s strandden de Afrikanen telkens in loodzware poules (2006: Argentinië/Nederland; 2010: Brazilië/Portugal). Met Japan, Griekenland en Colombia roept de tegenstand dit jaar minder ontzag op.
Lamouchi heeft wel diverse jongere spelers bij zijn selectie gehaald, onder wie ex-Vitesse-spits Wilfried Bony (Swansea City), Lacina Traoré (Everton), Max Gradel (Saint-Etienne) en Serge Aurier (Toulouse). Ik weet niet of u Serge Aurier kent, maar mocht Badr Hari in een willekeurige skybox Serge toevalligerwijs tegen het lijf lopen, dan is het niet Serge die bloedend naar buiten wordt gedragen, als u begrijpt wat ik bedoel. Gelukkig voor Stefan de Vrij speelt Serge rechtsback. Echt even googelen: Serge Aurier.
Bijzonder interessant tenslotte is toch wel de spitspositie bij Ivoorkust, al jaren het domein van Drogba. De vraag is of Lamouchi het lef heeft te kiezen voor de fittere Wilfried Bony, in zekere zin een elf jaar jongere versie van het onaantastbare icoon van Ivoorkust.

Het Nederlands elftal staat komende zomer in de groepsfase onder meer tegenover een ijzersterk Chili. Niet alleen beschikken de Zuid-Amerikanen met Arturo Vidal (Juventus) en Alexis Sanchez (Barcelona) over twee absolute vedetten, de selectie van bondscoach Jorge Sampaoli telt tal van internationals uit de Europese topcompetities die óók vrijwel allemaal wekelijks aan spelen zijn toegekomen. Het is een luxe die zelfs de bondscoaches van pakweg Argentinië en België niet hebben.
In de Primera Division spelen naast Sanchez ook keeper en aanvoerder Claudio Bravo (Real Sociedad) en de door Valencia van Napoli gehuurde vleugelspits Eduardo Vargas. Middenvelder Gary Medel kwam met Cardiff City uit in de Premier League, bij Chili speelt hij als centrumverdediger. Gonzalo Jara en Jean Beausejour zijn weliswaar actief in het Championship namens Nottingham Forest en Wigan Athletic, maar garanderen veel ervaring bij de nationale ploeg. In de schaduw van Vidal kwam middenvelder Carlos Carmona (Atalanta) bijna wekelijks in actie voor zijn Italiaanse werkgever. Matias Fernandez, Mauricio Pinilla en Mauricio Isla zijn géén basisspelers in de Serie A, maar zijn een vaste waarde in de selectie van Sampaoli. Op het middenveld van FC Twente is Felipe Gutierrez een zekerheidje. Marcelo Diaz staat onder contract bij FC Basel en was dit seizoen ook titularis bij de Chileense ploeg.
Opvallend genoeg heeft de bondscoach in zijn basiselftal plaats voor mogelijk vier internationals uit de Braziliaanse competitie: centrumverdediger Marcos Gonzalez (Flamengo), Eugenio Mena (Santos), middenvelder Charles Aranguiz (Internacional) en spelmaker Jorge Valdivia (Palmeiras). De laatste maakte in september 2013 zijn rentree na bijna twee jaar afwezigheid. Valdivia zal in principe spelen als valse nummer 9 tussen Sanchez en Vargas.
De fitheid van zijn selectie is voor Sampaoli van essentieel belang. De Argentijnse coach hanteert een fysiek uitputtende speelwijze dat veel van zijn internationals vergt, zo bleek in maart ook tijdens het indrukwekkende optreden in en tegen Duitsland (1-0 verlies). Als collectief moet Chili de tegenstander afjagen, met een pressing die vergelijkbaar is met de druk die Red Bull Salzburg uitoefent. De ploeg moet dus topfit zijn om in poule B de WK-finalisten van 2010 naar achteren te dringen.
De Spaanse bondscoach Vicente del Bosque heeft straks een klein jaar gehad om een oplossing te vinden voor de Chileense aanvalslust. Vorig jaar september werd de regerend Europees en wereldkampioen in Zwitserland tijdens een oefenduel ondersteboven gelopen door de Zuid-Amerikanen. Bij rust stond het 1-2 voor Chili en pas diep in blessuretijd wist Spanje nog een 2-2 gelijkspel te bewerkstelligen.

Voor de Portugese bondscoach Paulo Bento staat de beoogde basiself voor het WK vrijwel vast. Als er geen vreemde dingen gebeuren, zal de Selecao das Quinas in juni aantreden met de voetballers met wie ze doorgaans tijdens de kwalificatie speelde. Afgezien van een waardige nummer 9 – al heel lang een probleem – hebben de Zuid-Europeanen alle posities adequaat bezet.
Achterin vormt het centrale duo Pepe-Bruno Alves een blok beton. En op de linkervleugel staat met Cristiano Ronaldo de leider, icoon en goalgetter die de nationale ploeg in zijn eentje door de play-offs om een WK-ticket (tegen Zweden) loodste. Sinds dit voorjaar, dankzij twee treffers tegen Kameroen (5-1), is CR7 met 49 goals Portugals topscorer aller tijden.
Over de middelste driemanslinie heeft Bento evenmin twijfels, ook al zat Miguel Veloso bij Dinamo Kiev in een lastige situatie en kwam Raul Meireles in de Turkse competitie bij Fenerbahce weinig aan voetballen toe. Wel dient zich een interessant alternatief aan voor Veloso, de vaste nummer 6. De pas 21-jarige William Carvalho (Sporting Lissabon) is dit seizoen één van de sensaties in Portugal. Hoewel hij pas twee interlands achter zijn naam heeft, behoort hij tot de WK-selectie.
De vraag rijst vooral welke centrale aanvaller er straks mag starten. Helder Postiga is normaliter de eerste nummer 9, maar die heeft niet het vereiste niveau èn kampt al lange tijd met herniaklachten. Hugo Almeida is het eerste alternatief.