Ja, beste mensen, het is weer zover. Mijn goede vriend Toto Arie heeft er weer een paar beste flesjes voor over gehad, dus u kunt ook deze editie weer rekenen op mijn deskundige analyses. Niet dat het ooit ergens toe geleid heeft, maar ach, het leest lekker weg, zullen we maar zeggen. En u komt zo wellicht vast in de stemming, al gaat mogelijk een aantal van u sowieso al met een oranje klomp op het hoofd naar kantoor en rijdt u rond in een met wuppies en vlaggen versierde Opel Kadett.
Dat Matthijs de Ligt graag met vers fruit ontbijt, Cody Gakpo ook in Liverpool gewoon boerenkool met rookworst eet, Denzel Dumfries gek is op de roti van mama en Tijjani Reijnders graag een frambozentaartje achterover slaat, weet ik sinds vanochtend ook weer via de Albert Heijn. U begrijpt het al, er wordt weer enthousiast meegelift op de nakende oranjekoorts…… zolang we nog meedoen natuurlijk.

Gelukkig lig ik inmiddels even een paar daagjes plat in het warme Spaanse zand van Playa los Boliches, de volgende klus is tenslotte pas over een kleine 2 weken. Beetje inlezen over Dortmund, Real kan ik dromen. Een koude Estrella Galicia binnen handbereik, een bordje tapas van Las Tapa’s de Mami er naast (aanradertje voor als u heel toevallig eens in Fuengirola bent, beste mensen) en charmant gezelschap (ook een aanradertje overigens) waar ik hier niet verder over uit zal weiden ……

Afijn, over tot de orde van de dag.
Zoals gewoonlijk hebben mijn collega analisten en de bookmakers het alvast voor u en mij uitgezocht om ons het leven makkelijk te maken.
De Europese titel zal een prooi worden voor een van de onderstaande landen, volgens de weledele voetbalgeleerden althans.

Frankrijk
Zoals bij elk eindtoernooi sinds 2016 staan de Franse haantjes met stip op 1 op de favorietenlijstjes. Leest u de selectie er alvast maar eens even op na. Kylian Mbappé kent u wellicht, maar ook de rest mag er wezen. Een ontzagwekkend rijtje vedetten, zoals elke editie kan Frankrijk wel 2x deelnemen en met beide elftallen meestrijden voor de titel. En kijkt u vooral ook even naar het rijtje clubs waar deze voetbalmiljonairs wekelijks hun kunsten vertonen. Met uitzondering dan van de verloren zoon Kanté…
Niks nieuws dus onder de zon, zo ziet het er al jarenlang uit. De oogst? Een wereldtitel in 2018, c’est ça.
Natuurlijk, 2 verloren finales ook, maar dat telt niet. Alleen als je Nederland heet en voetbal speelde wat 50 jaar na dato nog steeds niet over de houdbaarheidsdatum heen is.
Twee verloren finales dus en op het vorige EK een ongeïnspireerde en arrogante vertoning, die leidde tot een sensationele uitschakeling in de achtste finales. En over arrogant gesproken, Didier Deschamps, ook dit toernooi weer zonder concurrentie de lelijkste bondscoach, acht het niet nodig om de toegestane 26 spelers mee te nemen. Mijnheer denkt het met 25 ook wel af te kunnen. Ik wens dit toppunt van arrogantie vanaf deze plaats alvast veel blessureleed toe tijdens het toernooi.
Sierd voorspelt: probleemloos met 9 punten de poule door (sorry, Oranje klompen), eindstation kwart- of halve finale. Op tijd terug a la maison.

Engeland
Ik schrijf het elke editie weer: al sinds 1966 (ja jongens en meisjes, ingeval van het zeldzame bezit van een tv toendertijd hooguit in zwart-wit) hunkert, smacht, smeekt en bidt het Britse imperium als uitvinder van het edele voetbalspel om een volgende titel.
Gary Lineker, Paul Gascoigne, Tony Adams, Wayne Rooney, Steven Gerrard, Frank Lampard, Alan Shearer, John Terry, Peter Shilton, John Barnes, David Beckham, Paul Scholes, Big Phil, Kevin Keegan, de Neville Brothers, Michael Owen, David Seaman….. allemaal werden ze door volk en vaderland bij voorbaat als nieuwe helden bestempeld en werden zij geacht het voetbal weer thuis te brengen waar het hoort….. maar tot op heden zonder ook maar enige vorm van succes. Traumatische uitschakelingen regen zich toernooi na toernooi aaneen. Tot 2021. Eindelijk een finale, de eerste sinds 1966, na 55 jaar ….. Maar helaas, een volgend trauma, nog wel op het eigen heilige Wembley gras. Elizabeth II had in 1966 niet kunnen bevroeden dat dit in de resterende 56 jaar van haar regime de eerste en laatste keer op het erebordes zou blijven. Maar dit jaar wordt het anders. Wel lullig voor Her Majesty. Maar leuk voor Charlie, heeft ie eindelijk iets wat z’n mummy niet had.
Eigenlijk zou de tandem Kane/Bellingham al genoeg moeten zijn voor een Europese titel, maar er zijn nog meer Britse smaken. Foden en Saka op de flanken en rond Bellingham de heren Rice en Alexander-Arnold. Maar dan…… een centraal duo Stones/Maguire is natuurlijk wel een dingetje. Eén devies dus voor coach Southgate: vol op de aanval en er gewoon elke wedstrijd eentje meer maken dan de tegenstander.
Sierd voorspelt: een lastige poulefase met een trage start, maar eenmaal op gang is de finale het eindstation. En een finale kun je winnen…… of verliezen natuurlijk.

Duitsland
Tien jaar geleden dompelde Mario Götze heel Argentinië en met name Lionel Messi in diepe rouw. Dichter bij de wereldtitel zou de beste voetballer aller tijden nooit meer komen…… totdat alles in 2022 gelukkig toch nog op zijn plek viel.
Deutschland wieder Weltmeister, een gouden periode lonkte. Een gouden periode? Een kansloze uitschakeling in, nou vooruit, de halve finale in 2016; schandalig laatste in een poule met Zweden, Mexico en Zuid-Korea in 2018; wederom kansloos in nu al de achtste finale in 2021 en tenslotte een vernederende aftocht in 2022 in een poule met Costa Rica en Japan.
Gitzwarte jaren, Weltmeister Joachim Löw stapte na al die jaren op, Hansi Flick kon het tij niet keren en de natie legde alle hoop in de handen van Julian Nagelsmann, kort daarvoor ontslagen in Beieren.
En zie, het tij begon te keren. Met frisse, nieuwe spelers uit met name Stuttgart en Leverkusen en met als hoogtepunt een klinkende overwinning op de Fransen weet Nagelsmann het geloof weer terug te brengen. Het spel is verfrissend, aanvallend en vol variatie. De natie gelooft er weer in en gaat als één man/vrouw achter Die Mannschaft staan. En dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Deutschland gelooft weer in een Sommermärchen, ditmaal voor hen hopelijk met een betere afloop als in die mooie WK zomer van 2006, toen de heren Grosso en del Piero daar op het laatste moment een Italiaans stokje voor staken. Tot mijn grote genoegen, moet ik eerlijk bekennen. Na de 0-2 van del Piero toendertijd sneuvelde in huize Sierd de 3-zitsbank en was een bezoekje de volgende dag aan de locale meubelboer onvermijdelijk.
Sierd voorspelt: Duitsers in vorm, met geloof, het hele volk er achter en met ongetwijfeld een Weisse Wand in elk thuisstadion…… Dat thuisvoordeel gaat onze oosterburen richting finale blazen, nou vooruit, minimaal de halve finale dan. Maar een serieuze kanshebber op zeker.

Portugal
Daar waar menig tv analist nogal eens Spanje als topfavoriet wil noemen (ten onrechte, maar daarover in een later stadium meer), kies ik toch voor een andere topfavoriet van het Iberisch schiereiland.
Kijk eens bij welke clubs de Portugezen voetballen, al adviseer ik u in deze de hooggeëerde en zelfbenoemde beste ooit even over te slaan. Met het woestijnzand tussen de noppen en de oliedollars in de bipszak zou ik zeggen: einde verhaal voor mijn goede vriend Cristiano. Maar niets is minder waar. Dit Portugese rijtje topspelers uit heel Europa wordt nog steeds aangevoerd door de meest trotse Portugees ooit. Het heilige vuur brandt als nooit te voren en Cristiano wil niets liever dan al die wijsneuzen die hem al jaren afserveren een dikke middelvinger geven met een tweede Europese titel.
En dat kan, he. Als alles eindelijk eens een keer een heel toernooi lang op zijn plek valt bij de Portugezen, zijn zij wat mij betreft de grote favoriet. Dus niet zoals op het gewonnen EK in 2016, waar met hangen, wurgen, janken en schoppen steeds een rondje verder werd gehaald, maar met schitterend aanvallend combinatievoetbal. Ze hebben er absoluut de spelers voor, deze ploeg beschikt werkelijk over alles wat vereist is om het toernooi te winnen. Een selectie om van te watertanden met nog steeds als slot op de deur de oudste speler van het toernooi, slagerij Pepe, voor het betere uitbeenwerk. U weet het, ik heb over deze ouwe rot al veel gezegd en geschreven en ik zal nooit zijn vriend worden, sterker, ik loop verstandig als ik ben een blokje om na al mijn lovende kritieken uit het verleden, maar mijn Oranje klomp neem ik met diep respect af voor de fitheid en de gretigheid van deze voetbalbejaarde.
Sierd voorspelt: minimaal de halve finale met aan de zegekar een kansloos Oranje in de kwartfinale in Hamburg (wederom sorry, klompen), maar op een goede dag gewoon weer Europees kampioen. Ik maak echter één groot voorbehoud: bondscoach Roberto Martinez is met een kwalitatief bijna gelijkwaardig getalenteerde Belgische selectie jarenlang niet verder gekomen dan één halve WK-finale. Martinez is nu eenmaal bepaald geen durfal of avonturier en kiest te vaak voor zekerheid en behoudendheid. Voorwaarde voor Portugees succes is dat hij zijn angst en lafheid inlevert bij Cristiano. Dan komt het goed en kan zelfs Roberto Martinez Europees kampioen worden.

Volgende keer de outsiders of dark horses zo u wilt, met misschien wel een plekje voor Oranje.
Koekoek!

Lest best, zou je bijna zeggen. Samen met poule G is voor mij poule H de poule met de grootste garantie op vermaak. Niet alleen vanwege de belofte aan spectaculair voetbal, maar eerlijk gezegd toch vooral vanwege de garantie op ontsporing. Ik vermoed her en der op uw totoformulier wel wat vragen over gele of rode kaarten. Laat me u aanraden om in deze poule maar eens flink hoog in te zetten. Bloedzuigende en rollende Portugezen; intens gemene Uruguayanen, meesters in het letterlijk slopen van hun tegenstander; zo vriendelijk ogende, maar keiharde Zuidkoreaanse verdedigers; de vliegende Afrikaanse tackles van de Ghanezen.
Ja, mensen, dat wordt genieten, 6 wedstrijden lang.

Twee weken geleden was ik weer eens in Porto om samen met mijn goede vriend Joao Pinto het Portugese PSV-Ajax te bekijken. Joao Pinto, ach, wat een heerlijke speler was dat. Met die lange manen flitsend op de vleugel. Portugese Beatle. Gewoon 2x wereldkampioen, maar ja, wel met de jeugd. Was ik bij trouwens, die finale van dat jeugd WK in 1991. In Portugal, in het ouwe Estadio da Luz met 90.000 idiote Portugezen op de tribunes. Niet gek voor een juniorenpotje. Zelden zoiets meegemaakt. Nou, die Portugezen zouden een paar jaar later dan ook wel wereldkampioen bij de grote mannen gaan worden. Nou, nooit meer wat van gehoord eigenlijk, van die generatie. Ja, goeie spelers natuurlijk, zegt de naam Figo u nog iets? Maar presteren met de nationale ploeg, ho maar. Maar terug naar het heden. Goh, wat is die Neres weer lekker in vorm bij Benfica, zeg. Heb je dat wel gezien, Tite? Moet je die toch maar niet gewoon in de Seleçao meenemen naar Qatar? Speelde die nog maar bij Ajax, zeg. Maar die Conceiçao wordt ook wel wat, hoor, volgend jaar gewoon basis in de Arena.
Terwijl we daar in Tapabento Sao Bento (voor al uw petiscos en andere wereldgerechten, u warm aanbevolen door uw huisanalist) ons vorkje zaten te prikken, kwam het gesprek natuurlijk al snel op de WK kansen voor Portugal. Kijk eens naar die selectie. Ik hoef geen namen te noemen om u te verzekeren dat de Portugezen alles in huis hebben om een serieuze gooi naar de wereldtitel te kunnen doen. Ze hebben echter 1 nadeel: ze beschikken namelijk over Cristiano Ronaldo. Recent nog een wedstrijdje gekeken van Manchester United? U weet wel, in die competitie die je alleen via dat tv kanaal voor enge witte mannen met een bierbuik en een te strak Red Bull shirt kan kijken? Waar Marcel Maijer en Koert Westerman omhoog zijn gevallen tot anchorman en waar de dartsanalyses (wat valt er in godsnaam te analyseren?) worden geleid door een mevrouw die je er van verdenkt in de beduimelde pin-up kalender bij garagebedrijf van Swieten model van de maand mei te zijn. Die zender, ja.
Manchester United dus, waar CR7 af en toe nog mee mag hobbelen. Want ja, meer is het inmiddels niet meer. Aan alles komt een eind. Het probleem is alleen dat Cristiano dat zelf nog niet weet. En dus is Cristiano Ronaldo straks de man waar alles weer om zal draaien bij Portugal. Want ondanks dat ook zijn medespelers doorhebben dat het einde verhaal is, zullen zij de beslissing om dit aan Cristiano duidelijk te gaan maken toch echt aan hun coach overlaten. En laat dat nou net een van de lafste en bangste wezels in de geschiedenis van het Portugese voetbal zijn. Fernando Santos zit nog steeds op zijn stoel, enkel en alleen omdat Portugal in 2016 heel erg per ongeluk Europees Kampioen wist te worden en hij daar toevallig toen als coach op de bank zat. Nou, één ding is zeker, deze man gaat slaafs achter de grote vedette aanlopen en daarmee de Portugezen van hun grote kans op wereldgoud beroven. Tenzij, tenzij….. Ronaldo is niet meer de fitste en is geen inspanningen van 90 minuten op dit niveau meer gewend. Een hamstringetje is zo verrekt of gescheurd. Eerst zal Portugal collectief wenen en zal er nationale rouw worden afgekondigd. Totdat blijkt dat vanaf dat moment de Portugese machine op gang gaat komen en onstuitbaar op weg gaat naar de WK-finale. Om die vervolgens toch te verliezen van het Argentinie van Messi. Zou het dan toch niet leuk zijn als CR7 in die wedstrijd kan starten om zo van dichtbij te ervaren wie nu werkelijk de grootste speler van deze (en aller) tijden is?

Oscar Washington Tabarez is geen bondscoach meer van Uruguay. Ja, u leest het goed, de man die meer dan 17 (!!) jaar aan het roer stond bij de eerste wereldkampioen uit de historie. Volgens mij was ie daar toen al bij. Oscar werd nu toch echt te oud, en laten we eerlijk wezen, een bondscoach met een stok, die zich elke keer in en uit de dugout moest laten hijsen…… het houdt een keer op, he.
Inmiddels loopt ook zowat de helft van de selectie bijna met een stok. Uruguay heeft met voorsprong de oudste selectie van het toernooi, het woord bejaard is hier zeker niet misplaatst. Maar de ervaren en sluwe vossen kunnen nog steeds een best balletje trappen en een tegenstander lachend door midden schoppen gaat de heren nog steeds probleemloos af. Wat dacht u van een voorhoede met Luis Suarez, Edison Cavani en junior Darwin Nunez? Die gaan er straks toch gewoon weer genoeg ballen inschieten om nog een rondje mee te mogen doen. Achtste finale Uruguay-Brazilie? Dat wordt een heerlijk laatste kunstje van de senioren.

Son, Lee, Pak, Kim …. Het zal weer een hele puzzel worden voor mijn gewaardeerde hockeyvriend Philip Kooke om de juiste spelers straks te benoemen als hij een wedstrijd van Zuid-Korea op zijn bordje krijgt. En ik schat zo in dat dat gaat gebeuren. Dit zijn de landen waarvoor Philip naar een WK afreist. Brazilie-Argentinie zal ie niet krijgen van chef voetbal Vermeulen, maar Zuid Korea-Ghana lijkt mij nou typisch een wedstrijd voor Philip. Heung Min-Son is natuurlijk de grote sterspeler, maar die schijnt gisteren heel hard zijn hoofd te hebben gestoten tegen een Fransman, dus heel Zuid Korea is aan het bidden geslagen. Heung-Min moet wel meedoen, anders wordt het plek 4. Maar mag ik u toch nog even wijzen op het toernooi van 4 jaar geleden. In een poule met Duitsland, Mexico en Zweden gingen de Zuidkoreanen gewoon vrolijk door naar de volgende ronde. Kijkt u op YouTube nog eens rustig het wanhoopsoffensief van de Duitsers na in de laatste minuten tegen Korea. En geniet nog maar een keer van de 2 dodelijke counters van onze Aziatische vrienden…. 2-0. En voor alle duidelijkheid: ook mét Heung-Min wordt het plek 4.

Met de onvermijdelijke broertjes Ayew als blikvangers zullen de Ghanezen gaan proberen om hun stunt uit 2010 te gaan verbeteren. Het is dat Luis Suarez in minuut 120 als een volleerd keeper de bal uit het doel werkte en dat Asamoah Gyan de aansluitende strafschop miste, anders had Ghana als eerste Afrikaanse land de halve finale (en misschien wel meer) van een WK bereikt. En zo werd niet Asamoah Gyan, maar Luis Suarez een nationale held, als ie dat al niet was. Vrijdag 2 december om 14.00 uur dé kans op revanche. De moeite van het kijken waard.
En wat gaat Mohamed Kudus laten zien op een WK? Op zijn geliefde plek op het middenveld (zet die Brobbey nou toch gewoon lekker in de spits, mijnheer Schreuder) kan ie ouderwets draaien en keren. Een doodschop ligt op de loer, Mo. Met Thomas Partey van Arsenal staat er nog een andere geweldenaar op het middenveld. En achterin? De gebruikelijk kleerkasten om een paar blokjes voor om te lopen. Gevaarlijke outsider, die Black Stars.

Mijn voorspelling:
1. Portugal
2. Uruguay
3. Ghana
4. Zuid-Korea

Koekoek!

Beste mensen, het was me een waar genoegen u allen deelgenoot te maken van mijn visie op de diverse deelnemers. Doe er al dan niet uw voordeel mee. De doos Rioja is inmiddels binnen, waarvoor dank. Van de beloofde glühwein nog geen spoor, Arie. Deze volgt nog, neem ik aan? Ik wens u allen veel spelplezier bij Toto Arie.
Met vriendelijke groet, uw Sierd.

Een poule met Dusan Tadic, Antony en Andre Onana. Marc Overmars stopt even met foto’s maken met zijn telefoon om voetbal te kijken. Wat een poule!
De Goddelijke Kanaries zijn volgens hen die het schijnen te weten de grote toernooifavorieten; de Zwitsers zijn allang veel meer dan dat truttige Alpenlandje en schakelden gewoon de Italianen uit op weg naar dit WK; onder leiding van aanvoerder Tadic deden de Servische baltovenaars hetzelfde met het Portugal van CR7; de omvang van het gemiddelde Kameroenese dijbeen is een garantie voor ruim voldoende fysieke Afrikaanse inbreng, dus nog een keer: wat een poule! Zes wedstrijden om van te smullen.

De opwinding over de verkiezingsstrijd in Brazilie tussen die oplichter van een Lula en die idioot van een Bolsonaro verbleekt volledig bij het verlangen, nee, bij de hunkering van de gemiddelde Braziliaan naar een nieuwe wereldtitel voor de Seleçao. Twintig jaar duurt het lange wachten al. Twintig jaar waarin de sambavoetballers slechts 1x tot de halve finale reikten. En laat dat nou net een halve finale zijn waar niemand, maar dan ook echt helemaal niemand in Brazilie ooit nog over wil horen. Tweemaal had Brazilie het voorrecht om in het eigen Maracana de wereldtitel te kunnen veroveren. Tweemaal mondde dat uit in een horror scenario. Samen met het grote verdriet van de verloren WK finale van 1950 tegen Uruguay vormt de 1-7 vernedering tegen de Duitsers in 2014 de reusachtige zwarte schandvlek waar elke Braziliaan elke dag weer mee moet zien te leven. In een land waar het voetbal meer dan een religie is, een land waar het aantal zelfdodingen na een verloren WK wedstrijd verontrustende vormen aanneemt, een land waar de hoogbejaarde Pele nog steeds vele malen groter is dan God. In zo’n land is 20 jaar zonder wereldtitel onverdraaglijk. Het móet dan ook nu gaan gebeuren, dan maar in Qatar of all places.
Maar gaat het ook gebeuren? Laten we de Seleçao eens onder de loep nemen. Aanvallend is er weinig mis, de keuze is reuze. Mijn grote vriend Neymar wordt op deze reis vergezeld door mede-aanvallers als Antony, Richarlison, Vinicius (Vini junior voor vrienden), Gabriel Jesus en Roberto Firmino. Je zou zomaar in een 2-2-6 systeem gaan voetballen.
Op het middenveld ook weer volop keus. Aan fysieke kracht geen gebrek met mannetjesputters als Casemiro, Fred, Fabinho, Lucas Paqueta en Bruno Guimaraes. De slag op het middenveld winnen van de Brazilianen wordt een serieuze uitdaging voor elke tegenstander. Maar zit er ook een lekkere steekpass tussen of het begin van een briljante combinatie?
Onder de lat wordt het City of Liverpool, dat zit wel snor. Maar wie zet onze vriend Tite voor de neus van zijn goalie neer? Thiago Silva is een zekerheidje als minister van defensie. Maar Thiago is inmiddels 38 jaar, nog een paar jaar en hij kan zich inschrijven voor het walking football. Is dat een garantie voor een wereldtitel? Ik heb m’n ernstige twijfels. Zeker als je daaromheen mannen als Danilo, Marquinhos, Eder Militao of Alex Sandro neer moet gaan zetten. Allemaal grote stoere spierbundels waar je beter geen ruzie mee zoekt. Maar wel meer naam dan daad. Kortom, Brazilie is verdedigend absoluut kwetsbaar. Daar zijn ze te pakken. En dat gaat vroeg of laat gebeuren zeg ik u. De poule komen ze zeker door, elke wedstrijd daarna kan zomaar de laatste zijn. Met een hoog sterftecijfer in het thuisland tot gevolg. En een volgend trauma voor minimaal de komende 4 jaar.

De strijd om de plek naast Brazilie wordt een loterij. Zoals gezegd gaat Brazilie wel door, maar de drie andere landen kunnen net zo makkelijk (of moeilijk zo u wilt) eerste of laatste worden.
De Zwitsers, ooit kanonnenvoer voor de serieuze voetballanden toen er daar alleen nog maar werd geskied en gerodeld, zijn inmiddels al jaren een vaste waarde op de eindtoernooien en niet voor spek en bonen. Sinds 2006 werd 4x de achtste finale gehaald en 1x de kwartfinale. Die keer in 2010 dat de Zwitsers de poule niet overleefden, werd wel mooi van de latere wereldkampioen Spanje gewonnen.
Het goede nieuws is dat ze eindelijk de oude bondscoach hebben ingeruild voor een jonger exemplaar. Die Petkovic had de uitstraling van een boekhouder met een kasverschil, alleen bij een doelpunt keek ie alsof ie zojuist een kloppende jaarrekening had geproduceerd. Eindelijk staat er een echt voetbaldier voor de groep, Murat Yakin (ja, een Zwitser) speelde een kleine 50 interlands voor zijn land. Het uitschakelen van de Italianen op weg naar dit WK staat alvast lekker op zijn CV. Vooral bekende gezichten bij de Zwitsers, aan ervaring geen gebrek dus, die worden niet warm of koud meer van een beladen WK potje. En vergis u niet he, bijna allemaal spelers uit topcompetities. Een verdwaald selectielid speelt misschien nog ergens op een Alpenwei, maar clubs als Manchester City, Arsenal, Chelsea, Borussia Dortmund en Borussia Mönchengladbach hebben toch echt de overhand.

Servië, wat een aanval. Dusan Tadic, ook hier uiteraard de captain, ziet naast zich spelers als Dusan Vlahovic, het grote talent van Juventus, en Aleksander Mitrovic, erkend beest en doelpuntenmachine van Fulham. In geval van nood kan Luka Jovic ook een aardig balletje trappen. Met daarachter een zeer ervaren middenveld en een spijkerharde verdediging staat er een ploeg waar niemand makkelijk van gaat winnen. En dan heb ik het nog niet gehad over de vaderlandsliefde. Spelen voor Servië is het hoogste wat er voor een Servische voetballer valt te bedenken. Voetbal is als oorlog voor hen. Niet voor niets was het in de jaren negentig zo’n gewelddadig zooitje daar in de buurt. Kom je aan mijn land, dan kom je aan mij. Het vuur zal uit de ogen spatten. Maar wat ik eerder schreef over de Kroaten, de niet zo geliefde buren, geldt net zo hard voor de Serven. Tegen kleinere landen kan het heilige vuur wel eens ontbreken en gaat alles op 90%. Juist daarom hebben de Serven heel gunstig geloot, want poule G is een poule zonder zwakke broeders. Ik beloof u alvast: de wedstrijd Brazilië-Servië wordt me er eentje, hoor. Die zie ik de Serven zomaar winnen, kijk niet gek op. Vraag dat maar aan Cristiano uit Manchester, die dacht dat ie de WK koffer al kon inpakken, tot de Serven in de laatste kwalificatiewedstrijd gewoon met een 1-2 zege de 3 punten meenamen uit Lissabon. Moest CR7 toch nog twee keer zijn kicksen aantrekken in de play-offs.

Rigobert Song is de meest ervaren coach van alle 32 coaches. Niet als coach, maar als voetballer. Als iemand weet hoe het er aan toe gaat tussen de lijnen op een WK is het Rigobert wel. Rigobert…..zou zomaar de Afrikaanse oom van Donald Duck kunnen zijn, bedenk ik me nu. Maar dat terzijde.
Een paar weetjes over Rigobert: de jongste speler op een WK die een rode kaart kreeg (17 jaar); de enige speler, samen met Zinedine Zidane, die op 2 verschillende WK’s rood kreeg; speelde 4 WK’s; won 2x de Afrika Cup; speelde 137 interlands.
Alleen zo jammer dat ie nog te jong was voor het WK 1990. Rigobert had niet misstaan bij de historische openingswedstrijd tegen Argentinie en daar waarschijnlijk als derde Kameroenees een rood kaartje gepakt.
Maar ik zeg hoe dan ook: de goede man heeft recht van spreken. En een goed kapsel. Ik ben voor Kameroen.
Andre Onana op de kooi, daarvoor vier reuzen van verdedigers. Op het middenveld verzorgen André Zambo Anguissa en Jean Onana (geen familie) het voetbal en voorin mag het trio Vincent Aboubakar, Eric Maxim Choupo-Moting en Karl Toko Ekambi de ballen er in schieten.
U heeft het CV van Rigobert gezien, u kent inmiddels de Afrikaanse stijl van verdedigen, ik zet in op 2 x rood. Place your bets. Maar genieten gaan we, dat staat vast.
Oh ja, ze hebben ook nog de speler met de mooiste naam van het toernooi: Simon Ngapandouetnbu. Wij wensen de speaker van dienst een fijne avond.

Mijn voorspelling:
1. Brazilië
2. Servië
3. Zwitserland
4. Kameroen

Koekoek!

De poule van onze zuiderburen. De zwaarste poule van allemaal. Nee, niet omdat hier Canada en Marokko als tegenstanders opduiken. Wel omdat in de volgende ronde naar alle waarschijnlijkheid Spanje en Duitsland de tegenstanders worden. Klinkt als een potentiële vroege eindhalte.
En ach, dat zou geheel in de traditie zijn van de altijd weer te hoge verwachtingen bij de Belgen. Al sinds 2014 behoren de Belgen op basis van een gouden lichting talenten tot de favorieten op een eindtoernooi. Courtois, Vertonghen, Alderweireld, Kompany, Naingolan, Witsel, de Bruyne, Fellaini (ondanks dat haar….), Lukaku, Origi, Mertens, Hazard, je kunt je een mindere lichting voorstellen. Maar ja: WK 2014 in de kwartfinale laf en angstig spelend ten onder tegen Messi & Co. Altijd al gezegd, met Marc Wilmots op de bank win je geen toernooi. Maar nee hoor, niet luisteren, gewoon nog een toernooitje verder met die dikke nek. EK 2016: kansloos in alweer de kwartfinale gewipt door het Wales van Gareth Bale. Hoogtepunt: die fantastische 2-1 van Hal Robson-Kanu. Ander hoogtepunt: het vertrek van Wilmots na het toernooi.
WK 2018: vooruit, Brazilie uitschakelen in de kwartfinale mag worden genoteerd als hoogtepunt, maar als je er vervolgens uitvliegt in de halve finale tegen de Fransen, spreken we toch van weer een gemiste kans. Maar allez, met een derde plaats op een WK mag je thuiskomen. EK 2020/2021: gestrand tegen de Squadra Azzurra in alweer de kwartfinale.
Dus ook onder Roberto Martinez lijkt, op die uitschieter in 2018 na, de kwartfinale het hoogst haalbare. Kijk, dan had je ook gewoon Dick Advocaat kunnen laten zitten.
Wij mogen dus spreken van de allerlaatste kans dit jaar. En ook die kans gaat het niet worden. Eindstation deze keer dus al de achtste finales. En dat met een Kevin de Bruyne in topvorm. Maar ook met Eden Hazard als aanvoerder met 98 minuten bij Real in de benen tot nu toe dit seizoen. Bij de Belgen onomstreden, maar niemand weet meer waarom. Stel toch gewoon lekker Leandro Trossard op, Roberto. Die jongen speelt de pannen van het dak bij Brighton, schiet er 3 in op Anfield, maar moet vanaf de bank toekijken hoe Hazard de zoveelste mislukte dribbel inzet. Waar is het mis gegaan, Eden? Zoals bij zoveel spelers: met je overgang naar De Koninklijke dus. Romelu Lukaku is het vooralsnog bij Inter ook nog even kwijt na zijn mislukking bij Chelsea en verdedigend wordt het zo langzamerhand een bejaardensoos. Courtois zal ze achterin moeten redden, maar de arme Thibaut gaat handen en voeten tekort komen. Nee, jammer, de Belgen zullen nog tot in lengte van jaren moeten blijven teren op de EK finaleplaats uit 1980.

Wat kunnen de Kroaten nog na hun sensationele mars door Rusland 4 jaar geleden? Met 3 verlengingen speelden de mannen van bondscoach Zlatko Dalic gewoon een hele wedstrijd extra. Altijd een heerlijke toernooiploeg, deze Balkan tovenaars. Spelend met het hart, voor volk en vaderland, vol vuur en passie. En dat levert gekoppeld aan hun fantastische techniek een ploeg naar mijn hart op. Zin in. De Kroaten zullen er staan in de grote wedstrijden. Het grootste gevaar schuilt ‘m in de kleinere wedstrijden. Gemakzucht lijkt een Kroatische uitvinding. De Belgen sneuvelen, maar Marokko en zelfs Canada zijn wellicht niet kansloos tegen de Kroaten. Ik hoor en lees dan wel weer dat de Kroaten te oud zijn. Al die prietpraat van die tafelanalisten. Niet naar luisteren, mensen, zet liever een leuk filmpje op of ga wat leuks doen met moeder de vrouw. Het klopt dat dragende spelers als Modric, Brozovic, Lovren, Vida, Perisic en Kramaric de dertig (soms al ruim) zijn gepasseerd. Maar kijkt u wel eens naar een wedstrijdje van Real Madrid? Wordt u elke week weer aangeboden door Ziggo Sport. En let u dan wel eens op die kleine nummer 10? De Cruijff van de Balkan? De enige Kroaat die ooit de Gouden Bal wist te winnen als beste speler van de wereld? En u weet hoe oud hij is? Nou dan…..
Zoals gezegd, de Kroaten zullen er staan in de grote wedstrijden. Dus de Spanjaarden of de Duitsers kunnen de borstharen nat maken. Dit wordt de achtste finale waar ik me nu al het meest op verheug.

Afgelopen augustus werd bondscoach Vahid Halilhodzic door de Marokkaanse bond ontslagen. En dat ondanks een prima Afrika Cup toernooi en een succesvolle kwalificatie voor het WK. Er zijn coaches die om minder een standbeeld of een eigen straat kregen. Maar een nogal moeilijk mannetje, schijnt het. Het levert hem wel een bijzonder lijstje op. Halilhodzic is de bondscoach die voorafgaand aan 3 WK’s is ontslagen. Hetzelfde gebeurde hem namelijk ook al in aanloop naar het WK 2010 bij Ivoorkust en in 2018 bij Japan. Ja, die Vahid komt nog eens ergens. Allemaal leuke stempels in zijn paspoort. Maar hij moet zijn WK debuut dus nog steeds maken.
Hakim Ziyech (die liever wegkwijnt op de bank bij Chelsea dan dat ie zich laat verhuren aan Ajax) en Noussair Mazraoui zullen er geen traan om hebben gelaten. Zij werden namelijk door Halilhodzic volledig genegeerd (moeilijk mannetje, he). Nu zijn ze er ongetwijfeld bij en zijn ze samen met Achraf Hakimi van Paris St. Germain de sterspelers van de ‘Leeuwen van de Atlas’. Maar ondanks hun aanwezigheid lijkt een derde plaats mij toch het hoogst haalbare. Maar ik gun ze van harte een stuntje tegen de Belgen of de Kroaten. Wordt het namelijk een heel gezellige avond op straat. Onze Marokkaanse vrienden weten hoe ze een overwinning moeten vieren.

Ik dacht altijd dat ze in Canada alleen maar ijshockey en curling speelden. Blijkt toch een misvatting. Ze voetballen er blijkbaar ook. Hoe kom je anders op een WK voetbal terecht? De Canadezen komen puur voor de poulevulling, die gaan nog geen deuk in een pakje gesmolten boter schoppen in Qatar. Bondscoach John Herdman heeft ervaring met vrouwenvoetbal in Nieuw Zeeland en Canada en moet nu ineens aan de bak op een mannen WK. Sorry dames, maar daar gaat ie het niet mee redden. Een selectie vol volslagen nobodies van clubs uit vooral Montreal en Toronto met één grote uitzondering: Alphonso Davies van Bayern Munchen zal worden uitgeroepen tot de snelste speler van het toernooi. Gaat u maar eens goed zitten voor een sprintje van deze man. Om bang van te worden. Meer hebben de Canadezen helaas niet te bieden. Nul uit drie lijkt me geen al te gewaagde uitspraak.

Mijn voorspelling:
1. Kroatië
2. België
3. Marokko
4. Canada

Koekoek! En nu snel door naar Ibrox, nou ja, soort van dan toch…. Ziggo Sport biedt het u allemaal weer aan vanavond, mensen.