De poule des doods, werd er direct na de loting geroepen. Onzin natuurlijk, voor die kwalificatie komen eerder de poules G en H in aanmerking. Natuurlijk gaan Spanje en Duitsland zich hier samen naar de volgende ronde spelen, al liggen er met Japan en Costa Rica wel 2 hele verraderlijke bananenschillen op de weg.

Ik heb een zwak voor Spanje. Mijn liefde voor het Spaanse voetbal en dan met name dat van mijn club ‘Atleti’ als socio abonnado (je betaalt 45 euro per jaar en op je verjaardag krijg je een ansichtkaart) maken mij niet tot de meest objectieve analist van dit rubriekje. Maar laten we wel wezen: Spanje is toch de ploeg waar je als voetballiefhebber al jarenlang je vingers en meer bij aflikt? Ook dit toernooi wordt het weer genieten geblazen. Van spelers als Pedri, Gavi, Rodri, Dani Olmo, Pau Torres en de oude meester Sergio Busquets. Gaat beginnen aan zijn allerlaatste kunstje, al is een Spaanse titel met Barca misschien nog wel een mooier afscheidskado. Busquets is op zijn retour, Frenkie gaat eindelijk terecht komen op de plek die al meer dan 3 jaar voor hem gereserveerd is, maar Sergio gaat zich in Qatar nog één keer oprichten om zijn kleine broertjes bij de hand te nemen. Want jonger was de selectie van Spanje nooit eerder. Maar zoals onze eigen oude meester ooit al zei “Als je goed genoeg bent, ben je oud genoeg”. Mijn goede vriend Luis Enrique doet niet aan populariteitskeuzes, maar kiest enkel en alleen voor de kwaliteit om in zijn systeem te kunnen functioneren. Grote afwezige al meer dan een jaar lang: Thiago Alcantara. De EK selectie vorig jaar? Geen enkele speler van De Koninklijke en maar 3 van Barca. Fitste bondscoach van allemaal trouwens, loper van triathlons en woestijnmarathons. U snapt het, een pezig baasje.
Het zal wel even wennen wezen: geen Sergio Ramos (al gaat het gerucht dat er toch een plaatsje voor hem in de voorselectie is gereserveerd). Dat wordt dus een andere speler kiezen als rode kaarten pakker (ik gaf u gisteren al een uitstekende tip overigens). Maar met Eric Garcia, Aymeric Laporte en Pau Torres zit het centraal achterin ook wel snor.
De kracht van Spanje ligt zoals gebruikelijk in het middenrif. Busquets, Gavi, Pedri, Rodi, Koke (voor wat extra ervaring), Carlos Soler, Marcos LLorente, u mag het invullen. Maar nee, dat verwacht u natuurlijk van mij, daar wordt ik tenslotte voor betaald. Zou ik mijn geld toch zetten op het Barcelona trio Busquets, Gavi en Pedri. Maar zonder garanties.
Het probleem ligt al een aantal jaar voorin. Want wie gaat die bal er nou eindelijke eens inschieten op een eindtoernooi? Alle ogen zullen wel weer gericht zijn op Alvaro Morata. De speler met het minste krediet in heel Europa met een dergelijk CV: Real Madrid, Juventus, weer Real, Chelsea, Atletico Madrid, nog maar eens Juventus en nu weer in het Wanda Metropolitana te bewonderen. Altijd onder vuur, nooit goed genoeg, vaste klant van de psycholoog en een medicijnkast vol tranquillizers. Maar wel gewoon goed voor een carrieregemiddelde van 1 op 2, ook in de nationale ploeg. Dus Alvaro moet het ook nu dan maar weer gaan doen, met hulp van de schoonzoon van de bondscoach (dit was Shownieuws, goedenavond) en ik denk Pablo Sarrabia. Of gaat Ansu Fati eindelijk alle blessurezorgen achter zich laten en ons laten zien wat hij werkelijk allemaal kan? Verder hoop ik op veel speelminuten voor Yeremy Pino en vooral Nico Williams, al was het maar vanwege zijn kapsel. En Pedri? Als Spanje ver komt, wordt ie speler van het toernooi. Bijna dan, want dit wordt zoals gezegd het toernooi van Leo.

Aan 17 november 2020 worden ze in Duitsland niet graag meer herinnerd. In Sevilla wordt Die Mannschaft geslacht door een ontkende Furio Roja en met een recordnederlaag van 6-0 naar Die Heimat terug gestuurd. Het is 2 jaar later, maar van revanche is het nog niet gekomen. Wel, heren Duitsers, hier is uw kans.
De Duitsers. Altijd favoriet, lang niet altijd terecht. Moeilijk in te schatten. Die Bayern zijn natuurlijk al jarenlang een van de heer en meesters in de Europese top, maar ja, die mag je nou eenmaal niet alle 11 opstellen. In het afgelopen Nations League toernooi maakten de Duitsers ook bepaald geen onuitwisbare indruk, ook de Duitsers lijken ‘het’ al een tijdje kwijt.
Wie er gaan spelen? Hansi Flick lijkt het zelf al niet te weten. Voorin lijken mij de vleugelflitsers Gnabry en Sané wel zekerheidjes en de oude grapjas Thomas Müller mag van mij ook altijd meedoen. Timo Werner zal ook wel zijn minuutjes mogen meerennen. Kimmich en ‘Der Toni’ Kroos staan als eerste op het wedstrijdformulier, maar achterin? Een ruime keus aan anoniempjes: Hoffmann, Raum, Ginter, Günter, Halstenberg, Schlotterbeck…… Zou ook zomaar de bank van 1.FC Sankt Pauli kunnen zijn.
De ambities zijn niettemin als vanouds: “Wir wollen Das Endspiel holen. Und das gewinnen selbstverständlich’ citeer ik de heer Flick.
Nou, eerst maar eens zorgen dat er iets minder roemloos wordt geëindigd dan in 2018, toen een laatste minuut overwinning op de bleke Zweden het enige WK wapenfeit van onze oosterburen bleek te zijn.

Heerlijk dat de onderlinge confrontatie tussen Spanje en de Duitsers de 2e poulewedstrijd is. Dat wordt dan mogelijk al een do or die voor een van beide.
Want vergis u niet in de andere 2 landen in deze poule: dat zijn toch echt geen Australië, Qatar of Saoedi Arabië, maar landen die in elke andere poule serieus mee zouden spelen voor een 2e plek. Ik voorspel u alvast: in deze poule gaat er geen land met 9 uit 3 eindigen en ook niemand met 0 punten. Puntverlies tegen Japan of Costa Rica en een nederlaag in de onderlinge clash kan voor Spanje of Duitsland zomaar einde verhaal betekenen.
WK 2014: Engeland, Italie, Uruguay en Costa Rica in poule D. Drie WK mastodonten in 1 groep. Alleen de nummer 4 stond in elk geval al van te voren vast. Poulewinnaar? Costa Rica met 7 punten uit 3 wedstrijden. En het is dat Tim Krul de Andries Noppert van 2014 was, anders hadden de Costa Ricanen gewoon de laatste 4 gehaald.
Technisch voetbal gekoppeld aan ervaring en verdedigende hardheid, de Costa Ricanen hebben een prima ploegje. Daar gaan Spanje en Duitsland (en zeker Japan) echt niet even zomaar van winnen. Met de ervaren volksheld Keylor Navas onder de lat is er ook voor een slot op de deur gezorgd. Ik verheug me op de wedstrijden van Costa Rica. Kijken, mensen. Dat doen ze in Costa Rica ook massaal. De economie gaat minstens voor 3 dagen plat.

Wat kunnen we van Japan verwachten? Regelmatig deelnemer aan de achtste finale en soms bijna meer. Vier jaar geleden speelden de Aziaten titelkandidaat Belgie helemaal koekoek en was de kwartfinale met een 2-0 voorsprong bijna binnen. Het is dat de tank na 75 minuten geweldig voetbal collectief leeg was en dat Nederbelg Nacer Chadli in minuut 94 de 3-2 binnengleed, anders had die dag er in Tokio toch heel anders uitgezien.
Geen grote sterren bij de Japanners deze keer, wel een hecht collectief. Met veel spelers van relatief kleine clubs als Schalke, Stuttgart, Union Berlin, Eintracht Frankfurt, Bochum, Sporting Lissabon en Real Sociedad, aangevuld met ‘sterren’ van Arsenal en Monaco, zal het vooral een teamprestatie moeten worden. Maar laten onze Japanse vrienden daar nou juist heel goed in zijn. Afgezien van de keizer is in het land van de rijzende zon het individu een nobody en telt het collectief. Komt dat even goed uit.

Mijn voorspelling:
1. Spanje
2. Duitsland
3. Costa Rica
4. Japan

Koekoek!

Vannacht een uurtje extra geslapen en gelijk maar weer fris achter de laptop. Later vandaag de Ziggo bezemkast weer in.
De poule van de regerend wereldkampioen, de haantjes van Didier Deschamps, de man die in elk geval al met een trofee naar huis gaat, die van de lelijkste bondscoach. Altijd met een blik alsof ie al vier dagen niet met de broek op de enkels heeft gezeten.
Bayern Munchen, Tottenham Hotspur, Real Madrid, AC Milan, Manchester United, Barcelona, Paris St. Germain, Atletico Madrid. Nee, mensen, dit is niet pot A van de Champions League loting, dit zijn zomaar wat clubs waar de Franse internationals wekelijks hun dikbelegde boterhammetje lopen te verdienen. Moeten we dan nog wel een WK spelen? Wie gaat deze titelverdediger van zijn derde wereldbeker afhouden?
Nee, het ligt even wat anders. Frankrijk heeft het geluk dat ze zijn ingedeeld in de groep die na poule B de zwakste landen telt. De Aussies zullen ongetwijfeld de mouwen opstropen en strijden tot ze er bij neer vallen en de Tunesiërs zullen 3 x 90 minuten rollen, janken en huilebalken, maar deze 2 landen gaan Frankrijk echt niet dwars zitten.
U heeft ongetwijfeld als voetbalfanaat de afgelopen Nations League gevolgd. Ook hier was Frankrijk de titelverdediger. En nu? Op 1 puntje na gedegradeerd naar de Europese Keuken Kampioen Divisie. Weggespeeld door Kroatië en Denemarken. En laat het lot nou bepaald hebben dat de Denen ook op het WK de Fransen treffen. Kansloos waren de Fransen in beide wedstrijden tegen de Denen, tandeloos, zielloos, gewoon 6 punten voor de Denen. Dus wie garandeert u dat Frankrijk hier zomaar even deze poule gaat winnen? Ik in elk geval niet.

De Denen zijn sinds het afgelopen WK en het vreselijke incident rond Christian Eriksen natuurlijk de knuffeldieren van het internationale voetbal. Iedereen gunt ze ineens alle succes, maar laten we het niet overdrijven, he, mensen. Maar feit blijft wel dat de Denen een ploeg hebben die zomaar heel ver zou kunnen komen in Qatar. Als je een halve finale op het EK kan halen, kan dat met een beetje mazzel ook op een WK. Winnen van de Fransen, in de achtste finale geheel volgens de traditie Mexico uitschakelen en dan mag in de kwartfinale Engeland vervolgens ook geen probleem zijn. Et voila….de halve finale. Het winnen van deze poule lijkt sowieso een voorwaarde, want het andere traject richting halve finale leidt zeer waarschijnlijk langs Argentinie en Nederland.
Coach Kasper Hjulmand (uit zeer betrouwbare bron: na het toernooi naar Ajax om Alfred Schreuder uit zijn lijden te verlossen??) heeft de beschikking over dezelfde machine als op het EK, met de opmerking dat Christian Eriksen nu hopelijk wel het hele toernooi van de partij blijft. Lijkt me een aardige toevoeging aan de ploeg van toen. Let u toch vooral ook op Joakim Maehle, wat een heerlijke linksback is dat. Als ploeggenoot van Maarten de Roon en Teun Koopmeiners bij Atalanta toch redelijk onbekend in de grote voetbalwereld, maar die moet toch naar een grotere club kunnen? Ik zeg: op naar Camp Nou, dan kan die vreselijke Jordi Alba eindelijk eens echt met pensioen.
En wat zou het mooi zijn als ijskonijn Kasper Dolberg nu eindelijk eens op het allerhoogste niveau zijn belofte inlost. Waar is het toch ooit mis gegaan met dit misschien wel grootste spitsentalent uit de Ajax opleiding?

De Australiërs dan. De coach kennen we allemaal nog toch? Nou vooruit dan, jongens en meisjes onder ons: Graham Arnold speelde in de jaren negentig als keiharde spits voor Roda JC (dat was me nog eens een koempel) en NAC. En niet zomaar een spits, he. In een competitie met gevestigde doelpuntenkanonnen als Ronaldo, Jari Litmanen, Patrick Kluivert en Luc Nilis werd de spits van het onbeduidende NAC gewoon 3e op de topscorerslijst in 1996. Dat u het maar even weet. Verder kan ik u melden dat het met Graham altijd een bijzonder gezellige derde helft werd. Na zijn vertrek uit Breda moesten een aantal café’s in de Bredase binnenstad noodgedwongen het faillissement aanvragen….

Zelfs met haar komt Jaap Stam tekort tegen Graham Arnold

Maar wat komen de Aussies in vredesnaam doen in Qatar? In de kwalificatie uitgeschakeld in een poule met Saoedi Arabië en Japan. Daarna met veel pijn en moeite de eerste play-off gewonnen van de Verenigde Arabische Emiraten en tenslotte in een van de meest slaapverwekkende voetbalvertoningen aller tijden na 0-0 en strafschoppen gewonnen van Peru. Hiep hiep hoera….. maar daar blijft het dan ook bij. Al is het toch altijd weer heerlijk om die Australische sportmentaliteit op het veld terug te zien. Kansloos, maar zo veel leuker dan al dat verwende sterrengedrag bij bijvoorbeeld de Fransen. Wat zou het heerlijk zijn als er een puntje (of meer) in zit tegen Les Bleus. Maar het zal wel bij dagdromen blijven.
Hebben de Australiërs dan helemaal geen bekende spelers bij zich? Om eerlijk te zijn denk ik dat u als toto deelnemer er niet in zal slagen om zo direct uit het hoofd ook maar één geselecteerde vedette op te noemen. Nee, dus.

De meest afgrijselijk deelnemer aan dit toernooi is ongetwijfeld Tunesië. Jammer dat Egypte zich niet wist te plaatsen, dan hadden de ‘Adelaars van Carthago’ op dat gebied nog enige concurrentie gehad. Zuigen, zeuren, rollen, huilen, ……. Vergeleken met de Tunesiërs is Neymar echt een keurige sportieve jongen die het spel altijd volgens de regels speelt. Nou, dan weet u het wel, u kent mijn probleem met Neymar. Ook de technische staf onder leiding van Jalel Kadri (of K3, als u dat liever heeft) zal met enige regelmaat opgewonden langs de lijn te vinden zijn om zich met van alles en nog wat te bemoeien. Wij wensen de 4e offical vanaf deze plek alvast een plezierige wedstrijd toe. Enig lichtpuntje zou wellicht Anis Ben Slimane kunnen zijn, die kan wel wat met een bal en ligt niet meteen op de grond te janken.

Mijn voorspelling:
1. Denemarken
2. Frankrijk (met als gevolg een achtste finale Argentinië-Frankrijk….)
3. Tunesië
4. Australië

Koekoek!

Kent u hem nog? Mono Burgos? Mono wie? German “Mono” Burgos, de vroegere assistent trainer van “Atleti”. U weet wel, die dikke aap. En pas op, dat bedoel ik niet verkeerd, want “Mono” betekent gewoon ” aap”.
Mono Burgos. Als die op je ging zitten, moesten ze je daarna uitgraven. Mono Burgos. Als hij samen met hoofdtrainer Diego Simeone in de auto naar de training kwam, moest ie achterin zitten, anders kon Diego niet schakelen. Als je Mono Burgos 4x omrolde, had je er 50 meter asfalt bij. Mono Burgos. Heel vroeger was ie keeper, maar in zijn tijd bij ‘Atleti’ sprong ie niet eens meer over de zaterdagkrant heen. U begrijpt het al, geen ruzie maken met Mono.

Ik zei nog zo: geen ruzie maken met Mono!!

Zelden heb ik iemand hartstochtelijker zien wenen dan mijn goede vriend Mono Burgos. In 2014 keek ik samen met deze Argentijnse knuffelbeer (geloof het of niet, maar 35-voudig internationaal keeper voor de Albiceleste) de WK finale van de Argentijnen tegen onze oosterburen. Ook in het gezelschap van mijn andere goede Atleti-vriend Diego Costa (hadden de Spanjaarden nu maar weer zo’n afmaker in de selectie) prikten wij eerst een heerlijk vorkje in ‘Albondiga Calienta’. Specialiteit van het huis: de warme ballen met pikante rode saus, vergezeld door een verkoelende Bahia de Denia. Een paar uur later sloeg de stemming compleet om, toen Mario Götze besloot om Leo Messi van zijn welverdiende WK-titel te beroven. Hete tranen werden er gehuild aan tafel. Mono was ontroostbaar. Hoe vaak krijg je de kans om je land wereldkampioen te zien worden? Ik weet het, wij weten er alles van, maar wij zijn nuchtere Hollanders, we drinken een biertje na een verloren WK finale, bergen de oranje klomphoed in de mottenballen voor de komende 4 jaar en gaan langs een gracht met z’n allen idioot staan doen om een zilveren medaille te vieren. Moet je in Zuid-Amerika mee aankomen….
Maar ik heb geweldig nieuws voor Mono: dit jaar gaat hij weer hete tranen plengen. Van vreugde. Dit jaar gaat het namelijk lukken!! Messi is herrezen uit zijn Barca graf en in de vorm van zijn leven. Omringd door krijgers als Lisandro Martinez, Rodrigo de Paul, Leandro Paredes en Cristian Romero en voorin gesteund door sterren als Angel di Maria, Lautaro Martinez (kijk die eens in zijn ogen….), Paulo Dybala (als fit) en Papu Gomez gaan de Argentijnen voetbalgeschiedenis schrijven in de woestijn. Maradona gaat eindelijk zijn troonopvolger krijgen. Eindelijk is er een bondscoach die er in is geslaagd Messi en de andere Albicelesti op elkaar af te stemmen en een geweldige voetbalmachine te creëren. Lionel Scaloni is de naam. Enig probleem: volgens planning noteren wij een kwartfinale Argentinie-Nederland. Jammer jongens, maar Messi dendert door. Voor eeuwig de beste ooit.

De poulewedstrijd van de Argentijnen tegen de Mexicanen zou ik als ik u was met rood omcirkelen. Dat wordt wat hoor. Hoog eredivisie gehalte. Geel kaartje of 10. Helemaal leuk als de FIFA daar aan voetbalontwikkelingssamenwerking gaat doen en er een fluitist uit Guinee Bissau of Nieuw Zeeland op zet. De Mexicanen gaan uiteraard weer voor plek 2 om er vervolgens voor de 8e (!!!!) opeenvolgende keer uit te worden gekegeld in de achtste finale…. La maldicion de los octavos de final……

U heeft natuurlijk Valencia-Barca gekeken gisteravond, u aangeboden door Ziggo, altijd een speciale wedstrijd in dat schitterende Mestalla. Dan heeft u ook de derde deelnemer uit poule C in actie gezien. Want deze poule bestaat zoals u weet uit Argentinie, Mexico, Saoedi Arabie en Robert Lewandowski. Omdat je nu eenmaal met 11 spelers aan de aftrap moet staan, zijn er nog 10 andere spelers met de Poolse nationaliteit opgetrommeld, maar Robert zal het toch echt in zijn eentje moeten doen. En dat gaat hem, net als in alle vorige edities, weer niet lukken. Wat een droeftoeterploeg….. gaaaaaap……Noteert u in elk geval Gregorz Krychowiak als rode kaarten pakker, dan levert de deelname van de Polen u in elk geval nog een paar punten op. Waarschijnlijk meer punten dan de Polen zelf in deze poule bij elkaar gaan voetballen. Snel vergeten deze ploeg, maar dat zal geen moeite kosten. Sorry, Robert, snel terug naar Camp Nou.

Saeed Al-Owairan. Rinkelt er al een belletje? Kijk, dan bent u een serieuze kandidaat voor de Toto Arie wisselbokaal. Of u bent een deelnemer met de Belgische nationaliteit. Rinkelt er geen belletje? Er zijn volgens mij heel veel wedstrijdprijzen te winnen, dus ook zonder Saeed Al-Owairan is er hoop.
De historische dribbel van de speler van Al Shabab tegen de Belgen op het WK 1994 snoerde zelfs mijn legendarische BRT collega Rik de Saedeleer (moge zijn voetbalziel rusten in vrede) de mond. “Da’s eenen klasbak” was het enige wat hij na een paar seconden nog wist uit te brengen. Het doelpunt (de beslissende 1-0) staat te boek als een van de meest legendarische WK doelpunten uit de rijke historie van het toernooi. Gewoon even terugkijken op YouTube, mensen.
Ondanks het feit dat Saeed al ruimschoots met voetbalpensioen is, lijken de Saoedi’s ook deze keer wel in staat om niet roemloos als laatste te eindigen. Altijd handig, want je weet anders maar niet wat kroonprins Mohammed bin Salman bij thuiskomst voor je heeft bedacht. Vraag dat maar aan Jamal Khashoggi ……
Aan de coach zal het niet liggen. De ervaren playboy Hervé Renard heeft na een aantal lucratieve avontuurtjes op het Afrikaanse continent deze keer voet aan de grond gevonden in de woestijn. Met 2 Afrika Cups op zijn CV (Zambia in 2012 en Ivoorkust in 2015) moet hij in staat worden geacht om ook de Saoedi’s tot grote daden te inspireren. En met een stadion vol witte jurken zal elke wedstrijd voelen als een thuiswedstrijd in Riyadh. Onderschat dat niet.

Mijn voorspelling:
1. Argentinië
2. Mexico
3. Saoedi-Arabië
4. Polen

Koekoek!

Eigenlijk heb ik al sinds 26 juni 1996 medelijden met Gareth Southgate. De schuchtere linksback van Engeland is die avond de 6e penaltynemer van Engeland in de halve finale tegen Duitsland op het EK in eigen land. Hij is degene die het ‘football’ die avond weer richting ‘home’ kan schieten nadat de eerste 10 specialisten hun werk keurig hebben gedaan. Maar helaas, de Duitse goalie keert de inzet van Southgate, waarna heel Wembley in totale verbijstering achterblijft. Een verschijnsel wat zich onder leiding van deze zelfde Southgate 25 jaar later zou herhalen. En zo gaan niet de Engelsen, maar sterspelers als Markus Babbel, Steffen Freund, Thomas Strunz en Dieter Eilts (speler van het toernooi, dan snapt u het niveau….) hun eerste (en gelukkig laatste) EK finale spelen.
Gareth Southgate, een bleke anonieme schooljongen, die voor middelmatige clubs als Crystal Palace, Aston Villa en Middlesbrough ruim 500 Premier League wedstrijden afwerkte, dat dan weer wel. Die zich zomaar opwerkt van anonieme trainer tot bondscoach van The Three Lions. Maar een bleke schooljongen blijft ie. Met een baard lijkt ie iets meer vent, maar kijk daar eens doorheen… Keurig in pak, met spencer, als ie op de Engelse koningsdag mee paradeert kan ie zo doorgaan voor de neef van William en Harry, als The Duke of Watford.
De Engelsen en eindtoernooien. Altijd genoemd als favoriet, niemand weet eigenlijk waarom. Altijd gedoemd om vroegtijdig te sneuvelen. En daar gaat onze Gareth ook deze keer weer geen eind aan maken. Logisch ook als je ‘skipper’ nog steeds Harry Maguire is, ouderwetse kroegvechter, die ooit huilend van het lachen thuiskwam toen hij Mrs. Maguire moest vertellen dat er een club bereid was om elke week 200.000 Engelse Ponden op hun bankrekening over te maken. En dat 6 jaar lang. Moge God de Koning bijstaan…….
Maar Engeland gaat natuurlijk wel fluitend deze poule doorkomen. Harry Kane schiet er een paar binnen en dat moet genoeg zijn in een van de zwakste WK poules ooit. Die mazzel hebben de Engelsen dan weer wel en dat is maar goed ook. Eindstation kwartfinale maximaal.

De strijd om plek 2 kan alle kanten op.
Ik tip toch de ploeg van Gregg Berhalter, ooit een sympathieke balafpakker in Zwolle, Rotterdam en Leeuwarden. En laat ik daar in Leeuwarden nou toch eens een keer samen met Gregg het licht uit hebben gedaan. Ik meen me te herinneren dat dat was in Café Douma, iets met Perzische tafelkleedjes, metalen asbakken en verschraald bier. Maar tot hier de details, over tot de orde van de dag. Best een aardig ploegje hoor, die staan er op zo’n WK als het moet. En het moet. Met spelers als Serginio Dest, Weston McKennie en Christian Pulisic hebben ze spelers van Europese topploegen in huis. Maar de slagroom op de taart wordt natuurlijk Ricardo Pepi, huidig held van de Euroborg. Harry Maguire, eat your heart out!!

Wales is alleen Gareth Bale, maar die flierefluit zich momenteel lekker door het leven in de MSL, al flierefluit hij zich de laatste jaren sowieso al door het rijke voetballeven in Madrid. Nee, de mannen van Rob Page zullen zich de longen uit het lijf rennen, maar dat wordt toch echt één eindtoernooitje te veel. En dan zullen ze het ook nog eens moeten stellen zonder de hartstochtelijke steun van hun fans, want een beetje Welshman komt de deur niet uit voor een alcoholvrij woestijnbiertje.

Carlos Queiroz mag dan een van de meest ervaren bondscoaches op dit toernooi zijn (wat een heerlijk en onvergetelijk theater tijdens de afgelopen Afrika Cup namens Egypte, kijken dat toernooi, mensen), hij staat voor de verkeerde ploeg. Met dit Iran valt geen eer te behalen, al hebben ook zij de mazzel dat ze in de voor hen makkelijkste poule ooit zijn beland. Het zou wel wat zijn om de volgende ronde te halen. In het voetbalgekke Iran (vergeleken met een van de heetste derbies ter wereld: Persepolis-Esteghlal is Feyenoord-Ajax een F-jes pupillenpotje op zaterdagochtend om 9 uur) zou deze dag worden uitgeroepen tot nationale feestdag. Maar nee, dat gaat niet gebeuren, de hoofddoekjes zullen niet door de lucht vliegen van vreugde, Iran komt net als altijd niet verder dan de poulefase. Daar kan zelfs Alireza niets aan veranderen. Wat is die trouwens slecht geworden, zeg…… Misschien een klein stuntje tegen Wales?

Mijn voorspelling:
1. Engeland
2. VS
3. Iran
4. Wales

Koekoek!