Terugblikkend werd de huidige Argentijnse WK-ploeg zo’n tweeënhalf jaar geleden in de extreme hitte van het Colombiaanse Barranquilla geboren. Bondscoach Alejandro Sabella, net vier maanden in dienst, zag zijn ploeg met een 1-0 achterstand de kleedkamer ingaan en moest een plan verzinnen. Na de 1-0 nederlaag bij Venezuela en de 1-1 tegen Bolivia was een zege in de vierde speelronde hoogst noodzakelijk om de Albicelestes op koers te houden voor WK-kwalificatie.
Sabella gokte, haalde een middenvelder van het veld, posteerde Sergio Agüero als invaller naast Gonzalo Higuain en liet Lionel Messi vanuit de rug van het tweetal spelen. De Argentijnen wonnen alsnog met 1-2 door goals van Messi en Agüero en bleven daarna liefst twaalf kwalificatiewedstrijden op rij ongeslagen. Later werd met Angel di Maria als middenvelder nog een extra dimensie toegevoegd aan het aanvalsspel.
“We nemen op de koop toe dat het team niet altijd in balans is”, verklaarde verdediger Javier Mascherano recent in een interview met een Argentijnse krant. “Dat is de prijs die je betaalt als je vier van zulke toppers opstelt. Wij voetballen niet vanuit een organisatie of vanuit balbezit, wij zijn een anarchistisch elftal met ontzettend anarchistische voetballers.”
De hoofdrol is straks weggelegd voor Messi. Sabella riep de Barca-vedette na zijn komst direct uit tot aanvoerder en heeft het voor elkaar gekregen dat Messi ook als international rendeert. In februari 2012 maakte Messi in een oefeninterland tegen Zwitserland zijn eerste hattrick in het blauw-wit. Het bleek het moment dat ook de Argentijnen hem massaal als Messias omarmden. Daarvóór was de relatie tussen Messi en het Argentijnse volk niet altijd even hartelijk. Hij werd gezien als een vreemdeling die zijn bizar hoge niveau bij Barcelona nooit als international wist te bereiken.
Tijdens het vorige WK moest Messi de bal vaak op het middenveld ophalen om Carlos Tevez in stelling te brengen. Het tactische geblunder van toenmalig bondscoach Diego Maradona leidde in Kaapstad tot een afstraffing in de kwartfinale. De Duitsers knalden met 4-0 over het chaotische Argentinië heen.
De fantasierijke speelwijze kan ook nu weer tot een deceptie leiden. Het verschil is dat er dit keer iets beter over de tactiek is nagedacht. En met een bevrijde Messi beschikt Sabella over een speler die het Maracana in zijn eentje tot zwijgen kan brengen.

Uruguay treedt met een zeer ervaren basisformatie aan op het WK. In alle linies beschikt bondscoach Oscar Tabarez over geroutineerde spelers, van wie een groot deel vier jaar geleden de vierde plaats behaalde in Zuid-Afrika.
Een vast systeem is er niet bij La Celeste, laat staan een vaste basisploeg. Tijdens de kwalificatiereeks kwam Uruguay gevarieerd voor de dag, van 4-2-3-1 tot 4-4-2 en 3-5-2.
De grootste verandering is dat Diego Forlan, in 2010 nog Speler van het Toernooi, sinds ruim een half jaar geen basisplaats meer heeft. Voorin vormt Luis Suarez – met zijn 27 jaar één van de jongste internationals in de huidige selectie – met Edinson Cavani een levensgevaarlijk koppel. Niettemin blijft de 35-jarige Forlan, tegenwoordig uitkomend voor Cerezo Osaka in Japan, van grote waarde als leider en bindmiddel. Nog steeds houdt Tabarez de optie open hem te posteren achter Suarez en Cavani.
Centraal, zowel achterin als op het middenveld, staan fysiek krachtige en kopsterke spelers. In de meest gebruikelijke speelwijze verzorgt het blok van vier verdedigers plus twee controlerende middenvelders het zware poetswerk. Daarvóór is veel ruimte voor creativiteit. Christian Stuani heeft zich als relatieve nieuwkomer opgewerkt tot veelzijdige vleugelspeler, die bruikbaar is in elk systeem. Cristian Rodriguez speelt weinig bij Atletico Madrid, maar zijn loepzuivere passes zijn voor Uruguay van grote waarde. Suarez loste Forlan vorig jaar af als Uruguay’s topschutter aller tijden.
Eén van de vraagstukken voor de bondscoach is de verjonging van zijn ploeg; zelfs op de reservebank zitten weinig tot geen grote talenten.

Japan maakte op 16 november 2013 indruk door het Nederlands elftal, vooral tijdens de tweede helft van de in België gespeelde oefeninterland (2-2), te overklassen met enorme pressing en technisch hoogstaand voetbal. Diezelfde ploeg stuntte drie dagen later door met 2-3 van België te winnen, terwijl ze jongstleden maart tegen Nieuw-Zeeland (4-2) binnen het kwartier vier keer had gescoord.
De Italiaanse bondscoach Alberto Zaccheroni koos in die duels voor veel kleine, balvaardige spelers. Lange, statische Japanners zoals Mike Havenaar zijn inmiddels afgevallen.
Onder aanvoering van Keisuke Honda moeten de vier meest aanvallende spelers vanaf de eerste minuut de tegenstander afjagen. Dit concept heeft gezorgd voor de doorbraak van diverse nieuwkomers, uitkomend in de J-League. Sommigen, zoals middenvelder Toshihiro Aoyama, zijn zelfs al eind twintig. Maar zij beschikken over de door Zaccheroni vereiste capaciteiten zoals loopvermogen en dynamiek. Daarom is de lobby voor de rentree van Shunsuke Nakamura een kansloze gebleken. De gewezen vrijetrappenspecialist van Celtic, inmiddels 35, mist snelheid. Zaccheroni hoopt wel op een spoedig en volledig herstel van routinier Makoto Hasebe, die lang heeft gekampt met een meniscusblessure.
Honda is de man om wie het draait. Bij AC Milan speelt de voormalige held van VVV iets meer teruggetrokken, bij Japan staat hij dicht achter de spits geposteerd. Als nummer 10 heeft Honda zelfs Shinji Kagawa van Manchester United naar de linkerkant verbannen.
Buiten de in het begin van dit stukje genoemde wedstrijden overtuigde Japan de voetbalwereld eigenlijk nog meer van zijn kunnen op de locatie waar zich straks het WK afspeelt, bijna een jaar geleden in Brazilië. Tijdens de Confederations Cup 2013 verloor Japan weliswaar al zijn 3 poulewedstrijden, maar maakte het grote indruk tegen Italië. In een waar spektakelstuk verloren de Japanners uiteindelijk met 4-3 na met 0-2 te hebben voorgestaan. Het verleidde de Italiaanse bondscoach Prandelli de grote voetballanden alvast te waarschuwen: niemand wint volgend jaar makkelijk van Japan. Als we het speelschema van het WK bekijken, behoort een achtste finale Italië-Japan tot de serieuze mogelijkheden. Een duel om nu al van te smullen.