Maar geniet vooral van Bougherra en Hwang Seok-ho

Vanuit de BNN Speeltuin, met dank aan onze nieuwste Toto Arie aanwinst: Daan Jongen.

Het WK. De plek waar nieuwe sterren geboren worden en gevestigde vedettes vallen. Drie goede wedstrijden in Brazilië kunnen zomaar een droomtransfer betekenen. Dus Daley Blind, hou je alsjeblieft een beetje in wil je?

Toch is er iets dat nóg erger is dan een slecht WK spelen: helemaal niet spelen. Sneu, thuis, met de familie op de bank kijken naar de gasten die het wel gered hebben. Kijken naar die suffe landen die het wel gehaald hebben. Hoe in godsnaam kan het zo zijn dat jij, Zlatan, daar thuis op de bank zit terwijl wij straks op 25 juni met zijn allen naar Bosnië en Herzegovina tegen Iran moeten kijken?

Huilen met de voetbalpet op. Het lijkt wel op zo’n verschrikkelijke Champions League avond met een affiche als Plzeñ – CSKA Moskou. Of Steaua Boekarest – Basel. Daar zit toch niemand op te wachten? Als je vrijwillig de Europa League gaat kijken dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Maar dit kun je mensen toch niet aandoen? Dare to watch this, dare to Zlatan.

Terug naar dat WK. Of eigenlijk naar de mensen die niet naar het WK gaan. Terwijl sterren als Vrančić, McGowan, Diarrassouba, Yamaguchi,  Umana, Beckeles en zeker niet te vergeten Montazeri furore maken op de vers aangeschafte HD-fullreadyprosuper televisies, blijft een verbluffend team van spelers achter. Goed voor minimaal een paar honderd miljoen.

Een team dat gewoon de Champions League kan winnen. Natuurlijk wel tenzij Louis van Gaal trainer is met Ivo Niehe als assistent. Want dit team heeft een tweetal sterke, van zichzelf overtuigde persoonlijkheden nodig om het te leiden.

Nu hoor ik u denken: “Bale als valse spits?” Ja. Heerlijk aanspeelbaar en lekker kruisend naar de flanken terwijl Zlatan of Lewa naar binnen kunnen trekken. Ziet u De Vrij, Vlaar en Martins Indi al zoeken? Daarachter een stabiel middenveld met veel aanvallende dreiging van Eriksen en Nasri terwijl Matić de boel achter het middenveld controleert.

De verdediging staat ook als en huis met de twee Premier League kasten Ivanovic en Vidić die centraal achterin controleren, terwijl de linksback Alaba en rechtsback Piszczek met hun snelheid een fijne counter kunnen forceren maar qua sterkte ook zeker hun mannetje staan. En mocht dat nou een keer mis gaan dan staat Čech tussen de palen, gebrand om dat clean sheet te pakken.

De corners, van de hand (voet) Eriksen, zijn levensgevaarlijk met het grote aantal kopsterke spelers in dit team. Aanvallend veel dreiging en veel spelers die individueel veel kunnen forceren.

“Maar Lewa, Zlatan en Bale, gaan die elkaar niet in de weg lopen?” Nee, natuurlijk niet. Hoewel de mannetjes het liefst allemaal klaar staan om die ballen erin te leggen en de doelpuntjes op te eisen heeft Ivo Niehe een strategie ontwikkeld waardoor deze figuren naadloos in één team passen. De ‘We All Love Ivo-tactiek’. En die werkt.

Droog die vingers en veeg uw mondhoeken schoon, want om dit team bij elkaar te zetten moet je wel heel veel sponsoren binnenhalen en Champions Leagues winnen. Oh, wacht, helemaal vergeten. Zo gaat dat al lang niet meer in het voetbal. Deze spelers zijn over twee seizoenen allemaal te bewonderen bij Al Rayyan SC in Qatar. Tot dan!