In tegenstelling tot de huidige toernooien, moest Italie zich als thuisland ook kwalificeren voor het toernooi van 1934. Het moest daarvoor Griekenland in een dubbele confrontatie zien te verslaan. Om het risico op uitschakeling te vermijden, besloten de Italianen echter de portemonnee te trekken. Zoals bekend zijn Grieken ook niet vies van een dubieus financieel handeltje. Na het betalen van een forse som Lires (of Drachmes zo u wilt) aan de Griekse voetbalbond trokken de Grieken zich “geheel vrijwillig” terug met als excuus dat men over te weinig spelers van voldoende kwaliteit beschikte. Italie was geplaatst voor het toernooi in eigen land en in Athene werd begonnen met de bouw van een gloednieuw bondsbureau…..

In de Squadra Azzurra bevonden zich nogal wat spelers, die van geboorte geen Italiaan waren. Dat de regels voor het thuisland “soepel” werden gehanteerd, blijkt wel uit het volgende. Volgens het FIFA-reglement mochten buitenlandse spelers alleen in het nationale team worden opgenomen, als zij op zijn minst drie jaar lang niet gespeeld hadden in een internationale wedstrijd van een ander land en als zij minstens drie jaar in hun nieuwe “vaderland” woonden. De Italianen trokken zich niets aan van deze regel.

• De Argentijn Monti had in 1932 nog gespeeld voor Argentinië
• De Braziliaan Guarisi woonde pas een jaar in Italië
• Guaita speelde in 1933 nog voor Argentinië en zelfs nu nog voor een lokale Argentijnse ploeg.
• De Maria was de vierde speler, die met Argentinië in 1932 nog tegen Paraguay had gespeeld.

Volop redenen om Italie dus te diskwalificeren, maar de Blatters van die tijd knepen voor het gemak een oogje toe. Er is weinig veranderd in 80 jaar tijd…..

Nadat Italie zich had geplaatst voor de halve finale (daarbij opzichtig geholpen door de Zwitserse scheidsrechter in de replay (!!) van de kwartfinale tegen Spanje, waarna de Zwitser voor het leven werd geschorst door zijn eigen bond), werd de scheidsrechter van dienst voor die halve finale, de Zweed Eklind, uitgenodigd bij de grote leider Mussolini thuis voor een copieus diner en dito avond. De hem aangeboden geneugten des levens lieten de Zweed niet onberoerd. Met Eklind als opvallende 12^e man versloegen de Italianen Oostenrijk in de halve finale met 1-0.  Als beloning kreeg de Zweed vervolgens ook de finale toebedeeld…… die Italie uiteraard ook won van Tsjechoslowakije. Dat kon niet meer missen.