Een poule met Dusan Tadic, Antony en Andre Onana. Marc Overmars stopt even met foto’s maken met zijn telefoon om voetbal te kijken. Wat een poule!
De Goddelijke Kanaries zijn volgens hen die het schijnen te weten de grote toernooifavorieten; de Zwitsers zijn allang veel meer dan dat truttige Alpenlandje en schakelden gewoon de Italianen uit op weg naar dit WK; onder leiding van aanvoerder Tadic deden de Servische baltovenaars hetzelfde met het Portugal van CR7; de omvang van het gemiddelde Kameroenese dijbeen is een garantie voor ruim voldoende fysieke Afrikaanse inbreng, dus nog een keer: wat een poule! Zes wedstrijden om van te smullen.

De opwinding over de verkiezingsstrijd in Brazilie tussen die oplichter van een Lula en die idioot van een Bolsonaro verbleekt volledig bij het verlangen, nee, bij de hunkering van de gemiddelde Braziliaan naar een nieuwe wereldtitel voor de Seleçao. Twintig jaar duurt het lange wachten al. Twintig jaar waarin de sambavoetballers slechts 1x tot de halve finale reikten. En laat dat nou net een halve finale zijn waar niemand, maar dan ook echt helemaal niemand in Brazilie ooit nog over wil horen. Tweemaal had Brazilie het voorrecht om in het eigen Maracana de wereldtitel te kunnen veroveren. Tweemaal mondde dat uit in een horror scenario. Samen met het grote verdriet van de verloren WK finale van 1950 tegen Uruguay vormt de 1-7 vernedering tegen de Duitsers in 2014 de reusachtige zwarte schandvlek waar elke Braziliaan elke dag weer mee moet zien te leven. In een land waar het voetbal meer dan een religie is, een land waar het aantal zelfdodingen na een verloren WK wedstrijd verontrustende vormen aanneemt, een land waar de hoogbejaarde Pele nog steeds vele malen groter is dan God. In zo’n land is 20 jaar zonder wereldtitel onverdraaglijk. Het móet dan ook nu gaan gebeuren, dan maar in Qatar of all places.
Maar gaat het ook gebeuren? Laten we de Seleçao eens onder de loep nemen. Aanvallend is er weinig mis, de keuze is reuze. Mijn grote vriend Neymar wordt op deze reis vergezeld door mede-aanvallers als Antony, Richarlison, Vinicius (Vini junior voor vrienden), Gabriel Jesus en Roberto Firmino. Je zou zomaar in een 2-2-6 systeem gaan voetballen.
Op het middenveld ook weer volop keus. Aan fysieke kracht geen gebrek met mannetjesputters als Casemiro, Fred, Fabinho, Lucas Paqueta en Bruno Guimaraes. De slag op het middenveld winnen van de Brazilianen wordt een serieuze uitdaging voor elke tegenstander. Maar zit er ook een lekkere steekpass tussen of het begin van een briljante combinatie?
Onder de lat wordt het City of Liverpool, dat zit wel snor. Maar wie zet onze vriend Tite voor de neus van zijn goalie neer? Thiago Silva is een zekerheidje als minister van defensie. Maar Thiago is inmiddels 38 jaar, nog een paar jaar en hij kan zich inschrijven voor het walking football. Is dat een garantie voor een wereldtitel? Ik heb m’n ernstige twijfels. Zeker als je daaromheen mannen als Danilo, Marquinhos, Eder Militao of Alex Sandro neer moet gaan zetten. Allemaal grote stoere spierbundels waar je beter geen ruzie mee zoekt. Maar wel meer naam dan daad. Kortom, Brazilie is verdedigend absoluut kwetsbaar. Daar zijn ze te pakken. En dat gaat vroeg of laat gebeuren zeg ik u. De poule komen ze zeker door, elke wedstrijd daarna kan zomaar de laatste zijn. Met een hoog sterftecijfer in het thuisland tot gevolg. En een volgend trauma voor minimaal de komende 4 jaar.

De strijd om de plek naast Brazilie wordt een loterij. Zoals gezegd gaat Brazilie wel door, maar de drie andere landen kunnen net zo makkelijk (of moeilijk zo u wilt) eerste of laatste worden.
De Zwitsers, ooit kanonnenvoer voor de serieuze voetballanden toen er daar alleen nog maar werd geskied en gerodeld, zijn inmiddels al jaren een vaste waarde op de eindtoernooien en niet voor spek en bonen. Sinds 2006 werd 4x de achtste finale gehaald en 1x de kwartfinale. Die keer in 2010 dat de Zwitsers de poule niet overleefden, werd wel mooi van de latere wereldkampioen Spanje gewonnen.
Het goede nieuws is dat ze eindelijk de oude bondscoach hebben ingeruild voor een jonger exemplaar. Die Petkovic had de uitstraling van een boekhouder met een kasverschil, alleen bij een doelpunt keek ie alsof ie zojuist een kloppende jaarrekening had geproduceerd. Eindelijk staat er een echt voetbaldier voor de groep, Murat Yakin (ja, een Zwitser) speelde een kleine 50 interlands voor zijn land. Het uitschakelen van de Italianen op weg naar dit WK staat alvast lekker op zijn CV. Vooral bekende gezichten bij de Zwitsers, aan ervaring geen gebrek dus, die worden niet warm of koud meer van een beladen WK potje. En vergis u niet he, bijna allemaal spelers uit topcompetities. Een verdwaald selectielid speelt misschien nog ergens op een Alpenwei, maar clubs als Manchester City, Arsenal, Chelsea, Borussia Dortmund en Borussia Mönchengladbach hebben toch echt de overhand.

Servië, wat een aanval. Dusan Tadic, ook hier uiteraard de captain, ziet naast zich spelers als Dusan Vlahovic, het grote talent van Juventus, en Aleksander Mitrovic, erkend beest en doelpuntenmachine van Fulham. In geval van nood kan Luka Jovic ook een aardig balletje trappen. Met daarachter een zeer ervaren middenveld en een spijkerharde verdediging staat er een ploeg waar niemand makkelijk van gaat winnen. En dan heb ik het nog niet gehad over de vaderlandsliefde. Spelen voor Servië is het hoogste wat er voor een Servische voetballer valt te bedenken. Voetbal is als oorlog voor hen. Niet voor niets was het in de jaren negentig zo’n gewelddadig zooitje daar in de buurt. Kom je aan mijn land, dan kom je aan mij. Het vuur zal uit de ogen spatten. Maar wat ik eerder schreef over de Kroaten, de niet zo geliefde buren, geldt net zo hard voor de Serven. Tegen kleinere landen kan het heilige vuur wel eens ontbreken en gaat alles op 90%. Juist daarom hebben de Serven heel gunstig geloot, want poule G is een poule zonder zwakke broeders. Ik beloof u alvast: de wedstrijd Brazilië-Servië wordt me er eentje, hoor. Die zie ik de Serven zomaar winnen, kijk niet gek op. Vraag dat maar aan Cristiano uit Manchester, die dacht dat ie de WK koffer al kon inpakken, tot de Serven in de laatste kwalificatiewedstrijd gewoon met een 1-2 zege de 3 punten meenamen uit Lissabon. Moest CR7 toch nog twee keer zijn kicksen aantrekken in de play-offs.

Rigobert Song is de meest ervaren coach van alle 32 coaches. Niet als coach, maar als voetballer. Als iemand weet hoe het er aan toe gaat tussen de lijnen op een WK is het Rigobert wel. Rigobert…..zou zomaar de Afrikaanse oom van Donald Duck kunnen zijn, bedenk ik me nu. Maar dat terzijde.
Een paar weetjes over Rigobert: de jongste speler op een WK die een rode kaart kreeg (17 jaar); de enige speler, samen met Zinedine Zidane, die op 2 verschillende WK’s rood kreeg; speelde 4 WK’s; won 2x de Afrika Cup; speelde 137 interlands.
Alleen zo jammer dat ie nog te jong was voor het WK 1990. Rigobert had niet misstaan bij de historische openingswedstrijd tegen Argentinie en daar waarschijnlijk als derde Kameroenees een rood kaartje gepakt.
Maar ik zeg hoe dan ook: de goede man heeft recht van spreken. En een goed kapsel. Ik ben voor Kameroen.
Andre Onana op de kooi, daarvoor vier reuzen van verdedigers. Op het middenveld verzorgen André Zambo Anguissa en Jean Onana (geen familie) het voetbal en voorin mag het trio Vincent Aboubakar, Eric Maxim Choupo-Moting en Karl Toko Ekambi de ballen er in schieten.
U heeft het CV van Rigobert gezien, u kent inmiddels de Afrikaanse stijl van verdedigen, ik zet in op 2 x rood. Place your bets. Maar genieten gaan we, dat staat vast.
Oh ja, ze hebben ook nog de speler met de mooiste naam van het toernooi: Simon Ngapandouetnbu. Wij wensen de speaker van dienst een fijne avond.

Mijn voorspelling:
1. Brazilië
2. Servië
3. Zwitserland
4. Kameroen

Koekoek!

De poule van onze zuiderburen. De zwaarste poule van allemaal. Nee, niet omdat hier Canada en Marokko als tegenstanders opduiken. Wel omdat in de volgende ronde naar alle waarschijnlijkheid Spanje en Duitsland de tegenstanders worden. Klinkt als een potentiële vroege eindhalte.
En ach, dat zou geheel in de traditie zijn van de altijd weer te hoge verwachtingen bij de Belgen. Al sinds 2014 behoren de Belgen op basis van een gouden lichting talenten tot de favorieten op een eindtoernooi. Courtois, Vertonghen, Alderweireld, Kompany, Naingolan, Witsel, de Bruyne, Fellaini (ondanks dat haar….), Lukaku, Origi, Mertens, Hazard, je kunt je een mindere lichting voorstellen. Maar ja: WK 2014 in de kwartfinale laf en angstig spelend ten onder tegen Messi & Co. Altijd al gezegd, met Marc Wilmots op de bank win je geen toernooi. Maar nee hoor, niet luisteren, gewoon nog een toernooitje verder met die dikke nek. EK 2016: kansloos in alweer de kwartfinale gewipt door het Wales van Gareth Bale. Hoogtepunt: die fantastische 2-1 van Hal Robson-Kanu. Ander hoogtepunt: het vertrek van Wilmots na het toernooi.
WK 2018: vooruit, Brazilie uitschakelen in de kwartfinale mag worden genoteerd als hoogtepunt, maar als je er vervolgens uitvliegt in de halve finale tegen de Fransen, spreken we toch van weer een gemiste kans. Maar allez, met een derde plaats op een WK mag je thuiskomen. EK 2020/2021: gestrand tegen de Squadra Azzurra in alweer de kwartfinale.
Dus ook onder Roberto Martinez lijkt, op die uitschieter in 2018 na, de kwartfinale het hoogst haalbare. Kijk, dan had je ook gewoon Dick Advocaat kunnen laten zitten.
Wij mogen dus spreken van de allerlaatste kans dit jaar. En ook die kans gaat het niet worden. Eindstation deze keer dus al de achtste finales. En dat met een Kevin de Bruyne in topvorm. Maar ook met Eden Hazard als aanvoerder met 98 minuten bij Real in de benen tot nu toe dit seizoen. Bij de Belgen onomstreden, maar niemand weet meer waarom. Stel toch gewoon lekker Leandro Trossard op, Roberto. Die jongen speelt de pannen van het dak bij Brighton, schiet er 3 in op Anfield, maar moet vanaf de bank toekijken hoe Hazard de zoveelste mislukte dribbel inzet. Waar is het mis gegaan, Eden? Zoals bij zoveel spelers: met je overgang naar De Koninklijke dus. Romelu Lukaku is het vooralsnog bij Inter ook nog even kwijt na zijn mislukking bij Chelsea en verdedigend wordt het zo langzamerhand een bejaardensoos. Courtois zal ze achterin moeten redden, maar de arme Thibaut gaat handen en voeten tekort komen. Nee, jammer, de Belgen zullen nog tot in lengte van jaren moeten blijven teren op de EK finaleplaats uit 1980.

Wat kunnen de Kroaten nog na hun sensationele mars door Rusland 4 jaar geleden? Met 3 verlengingen speelden de mannen van bondscoach Zlatko Dalic gewoon een hele wedstrijd extra. Altijd een heerlijke toernooiploeg, deze Balkan tovenaars. Spelend met het hart, voor volk en vaderland, vol vuur en passie. En dat levert gekoppeld aan hun fantastische techniek een ploeg naar mijn hart op. Zin in. De Kroaten zullen er staan in de grote wedstrijden. Het grootste gevaar schuilt ‘m in de kleinere wedstrijden. Gemakzucht lijkt een Kroatische uitvinding. De Belgen sneuvelen, maar Marokko en zelfs Canada zijn wellicht niet kansloos tegen de Kroaten. Ik hoor en lees dan wel weer dat de Kroaten te oud zijn. Al die prietpraat van die tafelanalisten. Niet naar luisteren, mensen, zet liever een leuk filmpje op of ga wat leuks doen met moeder de vrouw. Het klopt dat dragende spelers als Modric, Brozovic, Lovren, Vida, Perisic en Kramaric de dertig (soms al ruim) zijn gepasseerd. Maar kijkt u wel eens naar een wedstrijdje van Real Madrid? Wordt u elke week weer aangeboden door Ziggo Sport. En let u dan wel eens op die kleine nummer 10? De Cruijff van de Balkan? De enige Kroaat die ooit de Gouden Bal wist te winnen als beste speler van de wereld? En u weet hoe oud hij is? Nou dan…..
Zoals gezegd, de Kroaten zullen er staan in de grote wedstrijden. Dus de Spanjaarden of de Duitsers kunnen de borstharen nat maken. Dit wordt de achtste finale waar ik me nu al het meest op verheug.

Afgelopen augustus werd bondscoach Vahid Halilhodzic door de Marokkaanse bond ontslagen. En dat ondanks een prima Afrika Cup toernooi en een succesvolle kwalificatie voor het WK. Er zijn coaches die om minder een standbeeld of een eigen straat kregen. Maar een nogal moeilijk mannetje, schijnt het. Het levert hem wel een bijzonder lijstje op. Halilhodzic is de bondscoach die voorafgaand aan 3 WK’s is ontslagen. Hetzelfde gebeurde hem namelijk ook al in aanloop naar het WK 2010 bij Ivoorkust en in 2018 bij Japan. Ja, die Vahid komt nog eens ergens. Allemaal leuke stempels in zijn paspoort. Maar hij moet zijn WK debuut dus nog steeds maken.
Hakim Ziyech (die liever wegkwijnt op de bank bij Chelsea dan dat ie zich laat verhuren aan Ajax) en Noussair Mazraoui zullen er geen traan om hebben gelaten. Zij werden namelijk door Halilhodzic volledig genegeerd (moeilijk mannetje, he). Nu zijn ze er ongetwijfeld bij en zijn ze samen met Achraf Hakimi van Paris St. Germain de sterspelers van de ‘Leeuwen van de Atlas’. Maar ondanks hun aanwezigheid lijkt een derde plaats mij toch het hoogst haalbare. Maar ik gun ze van harte een stuntje tegen de Belgen of de Kroaten. Wordt het namelijk een heel gezellige avond op straat. Onze Marokkaanse vrienden weten hoe ze een overwinning moeten vieren.

Ik dacht altijd dat ze in Canada alleen maar ijshockey en curling speelden. Blijkt toch een misvatting. Ze voetballen er blijkbaar ook. Hoe kom je anders op een WK voetbal terecht? De Canadezen komen puur voor de poulevulling, die gaan nog geen deuk in een pakje gesmolten boter schoppen in Qatar. Bondscoach John Herdman heeft ervaring met vrouwenvoetbal in Nieuw Zeeland en Canada en moet nu ineens aan de bak op een mannen WK. Sorry dames, maar daar gaat ie het niet mee redden. Een selectie vol volslagen nobodies van clubs uit vooral Montreal en Toronto met één grote uitzondering: Alphonso Davies van Bayern Munchen zal worden uitgeroepen tot de snelste speler van het toernooi. Gaat u maar eens goed zitten voor een sprintje van deze man. Om bang van te worden. Meer hebben de Canadezen helaas niet te bieden. Nul uit drie lijkt me geen al te gewaagde uitspraak.

Mijn voorspelling:
1. Kroatië
2. België
3. Marokko
4. Canada

Koekoek! En nu snel door naar Ibrox, nou ja, soort van dan toch…. Ziggo Sport biedt het u allemaal weer aan vanavond, mensen.