Sao Salvador da Bahia de Todos os Santos. Nee, niet de echte naam van Hulk of Fred, maar de stad waar Oranje straks de WK finale van 2010 mag overdoen.
Nu begrijp ik dat een beetje Oranjegokker straks met zijn voorspellingen op schoot en een oranje klomp op zijn zweethoofd voor de breedbeeld zit, maar wie weet heeft u toch besloten om dit jaar geen nieuwe wasmachine of 2e hands Opeltje aan te schaffen en af te reizen naar Sambaland om Oranje eens een keer daadwerkelijk te steunen. Daarom vandaag een kijkje in de eerste speelstad van Oranje. U mocht zich eens gaan vervelen.

Omdat de gemiddelde Oranje volger niet geïnteresseerd is in de geschiedenis (meestal gaat de kennis niet verder dan de laatst gespeelde interland van Oranje), laten we die links liggen. Toch jammer, ik had u prachtige verhalen kunnen vertellen over Portugezen, Nederlanders en Afrikanen, en nee, die gaan niet over voetbal. Dan de stad van vandaag de dag maar in. De derde stad van Brazilie met zo’n 3 miljoen inwoners. Toch nog even een voetbalweetje: onze vriend Bebeto (remember 1994) werd hier geboren.

Het stadion in Salvador heet Itaipava Arena Fonte Nova, officieel Complexo Esportivo Cultural Professor Octávio Mangabeira. Wat had ik Evert ten Napel dit graag horen zeggen, maar helaas. Tegen de tijd dat mijn gewaardeerde collega Frank Snoeks deze naam heeft uitgesproken is het op 13 juni al rust. Frank, niet te moeilijk doen en gewoon “Bahia Arena” zeggen. Deze Arena kan zo’n 52.000 toeschouwers herbergen. Van boven ziet het stadion er uit als een gigantische O, daar neergelegd door een stel aliens, want de term futuristisch is te weinig eer voor dit gebouw. Niet geheel onbelangrijk: het stadion is af en dat is al heel wat. Kun je tenminste zitten in je Holandress, dames.

Maar de wedstrijd duurt natuurlijk maar 90 minuten, dus wat kan u dat stadion schelen? De stad in dus.

Salvador kent een prachtige oude binnenstad. Natuurlijk is geen Oranje-klomp geïnteresseerd in cultuur, we blijven tenslotte Barbaren, dus gaan we op zoek naar eten, drinken en ander Braziliaans vertier.
Eerst maar eens wat eten. We beginnen in restaurant Faisca do Brasil aan de Boulevard de los Heroes y Avenida Sisimiles. Natuurlijk houd u van vlees (anders blijft u gewoon lekker thuis bij het bier en de chips): het hoofdgerecht is hier altijd veel en vooral vlees. Rustig aan dus met de tapas vooraf en een stretchbroek aantrekken. Hou ook een gaatje voor het nagerecht en bestel bij Julio (naar zeggen een volle neef van Juuuulio Baptista!!) een “pina carmelizada”. Natuurlijk een paar flesjes van die robuuste Aurora Tannat Reserva erbij en klaar is Sierd.

Voor de klompendansers die hun geld liever uitgeven aan drank en vrouwen, kan ik u Jardim da Pizza (we zijn tenslotte in Brazilie….) aan de Rua Ozi Miranda aanbevelen. Bezorgt ook op de Oranje Camping, dus de klomp kan op blijven.
Maar ook een hapje bij Olivia’s Gourmet aan de Terceiro Piso Alameda is niet te versmaden. Niet eens zozeer vanwege het opgediende eten (variërend van broodjes hamburger met een soort van behanglijm als “sosa especial” tot aan de “especialidad de las casas”: spareribs, waarbij het woord ribs wel heel letterlijk wordt genomen (ooit aan een skelet gekloven?)), maar wel vanwege het bedienend personeel. De Poolse inzending aan het Eurovisie Songfestival van dit jaar komt nog het meest in de buurt wat betreft het bedienend personeel. Het kan er dan ook nog wel eens een latertje worden…….

Het nachtleven in Salvador is met geen pen te beschrijven. Daar begin ik dus ook niet aan. Ondergaat u het lekker zelf. Natuurlijk wel een paar tips: de beste buurten om de bloemetjes buiten te zetten (maar dan wel zonder klomp op het hoofd of aan de voeten) zijn het gebied rond  Pelourinho Street (voor origineel Braziliaans sambavertier), de Rio Vermelho (vraag naar “Mercado do Pesce”) en het zogenaamde French Quartier (al is dat meer voor de blues en jazz liefhebber, dus wellicht kunt u daar beter niet heen om het risico te vermijden de heer Johan Derksen daar tegen het lijf te lopen).
De favoriet van Sierd? Tereza Batista (geen familie van helaas) in Pelourinho. De heerlijkste Caipirinhas, Cachacas en voor de liefhebber een blond schuimende Antarctica. En van die mevrouwen achter de bar krijg je ook dorst…..

Voor de uurtjes daarna zoekt u het vervolgens maar lekker zelf uit, al zeg ik allen maar “Mujer con las Piergas Largas”….. als u toch in Pelourinho bent…… Maar let op dat u de aftrap niet mist.

Tenslotte de analyse van vandaag: vult u op uw totoformulier nou gewoon maar 2-2 in. Tijdens de 3 gespeelde interlands in de Bahia Arena werd door 5 van de 6 teams 2x gescoord, dus dat lijkt me bijna een zekerheidje.

En die Heilige Verlosser? Dat is gewoon Sao Salvador en die zal Oranje op 13 juni hard nodig hebben.

Koekoek!!!