Op 25 juni 1978 speelde Nederland de hardste en gemeenste WK finale uit de geschiedenis. Daarmee vergeleken was de WK finale van 2010 een liefdadigheidsfeestje. In het River Plate stadion van Buenos Aires heerste totale gekte en Oranje stond een half uur voor tijd met 1-0 achter tegen het gastland. “Die Lange muss drin” was alles wat bondscoach Happel mompelde, waarop Dick Nanninga (bloemist te Kerkrade) zijn trainingsjack uittrok en met rugnummer 18 de plek van Johnny Rep innam (rare wissel eigenlijk….).
Wat volgde, is voetbalgeschiedenis: met een van de fraaiste en hardste kopballen uit de geschiedenis kopte Nanninga Oranje naast Argentinië. En als een paar minuten later niet die paal…….
Enfin, aan die kopbal moest ik vanavond denken toen Cristiano, als Michael Jordan op weg naar een slamdunk een paar tellen hangend in de lucht, schitterend de weg voor Portugal naar de finale bereidde.
We mogen allemaal denken van Ronaldo wat we willen, maar wat een atleet. Deze kopbal vertelt in één actie het verhaal van al die jaren trainen, trainen en trainen. Met dat ene doel: de allerbeste worden, zijn en blijven.
Alles al gewonnen, maar het enige wat nog ontbreekt is die grote prijs met zijn Portugal. Nog één stap, Cristiano.
Toto Arie is, het is al eerder op deze site gememoreerd, geen fan van de persoon Ronaldo (diplomatiek uitgedrukt), maar toch zou het mooi zijn als al zijn sportieve inspanningen zondag uiteindelijk beloond worden met de Coupe Henry Delauney.
Temeer daar er ook hier en daar wel eens een positief verhaal opduikt over CR7. Voor wie zich vanavond heeft geërgerd aan de fraai uitgesneden lijntjes in zijn kapsel: niet doen. Daar zit een verhaal aan vast.
Bij een Portugees jongetje van 11 (uiteraard een hartstochtelijk Ronaldo fan) werd een aantal weken geleden een hersentumor geconstateerd. Een levensreddende operatie was noodzakelijk, maar de financiële middelen hiervoor ontbraken bij het gezin. Toen Ronaldo hierover hoorde, besloot hij de kosten van de operatie voor zijn rekening te nemen. Vorige week is het jongetje met succes geopereerd en zijn grote wens was dat Ronaldo de volgende wedstrijd met zijn “littekens” in zijn haar zou spelen. En zo geschiedde vanavond dus. Respect!!

We nemen afscheid van Wales. Het is mooi geweest. Als helden voor altijd zullen de Rode Draken in hun thuisland worden onthaald en terecht. Maar vanavond miste de draak zijn gebit. Dat gebit heet Aaron Ramsey.
En ach, als bij de tegenstander de spits van Real Madrid loopt en je het zelf moet doen met de targetman van Milton Keynes Dons, is dat afscheid ook zo raar weer niet. Maar ook hier geldt: respect!!

Portugal dus naar de finale en nog mooier: Renato Sanches gaat op zijn 18e al een grote finale spelen. Die staat in de basis en gaat er de komende 15 jaar niet meer uit. Dat wordt niet zijn laatste grote finale, wel zijn eerste. En wat een heerlijke voetballer is dat. Maar ik val in herhaling.

Morgen dan, volgens de “kenners”, alvast de finale, want volgens diezelfde “kenners” wordt de winnaar van deze clash Europees Kampioen. Bizarre paring natuurlijk. Was deze wedstrijd in het Stade de France gespeeld, dan was de dramatiek helemaal niet van de lucht geweest. Op 13 november jl. stonden deze 2 teams ook in St. Denis tegenover elkaar op het moment dat er rond het stadion en elders in de stad dood en verderf werd gezaaid. De spelers brachten met elkaar de nacht door in en rond de kleedkamers en werden, door het noodlot verbonden, vrienden voor het leven. Eens zien hoe dat er morgen uitziet.

De antwoorden van vandaag:
184. 0-0
185. 2-0
186. Portugal-Wales
187. ja (alle mensen die “geel”, “keeper”, “scoort” o.i.d hadden ingevuld: slaap gerust, dat antwoord is vertaald naar “ja”, dus ook goed gerekend)
188. 2
189. 3

Aan Toto Ariërs van de Dag doen we vanaf nu niet meer, de eerstvolgende rangen en standen op de finaleavond vóór de wedstrijd.

A demain.