Dit is de mooiste poule van allemaal. Hoezo dan? Zit Brazilië erin? Of Argentinië misschien? Duitsland of Spanje? Nee? Frankrijk dan? Nee, ook niet. Juist daarom is dit straks de mooiste poule om te volgen. Iedereen in deze poule kan 1e worden en iedereen kan 4e worden. Mooier kan niet.

 

Polen is Robert Lewandowski en zijn neefjes. Maar de neefjes van één van de beste spitsen ter wereld zijn allemaal volwassen kerels geworden. Zij spelen allemaal bij respectabele clubs. Polen is meer dan Lewandowski alleen.

 

Vier jaar geleden was Colombia in rouw. Superspits Radamel Falcao verloor zijn race tegen de klok en moest afzeggen voor het WK door zijn eerder in dat seizoen opgelopen kruisbandblessure. Maar wat geschiedde? Colombia speelde een ijzersterk toernooi. Winst in al zijn groepsduels, een overtuigende achtste finale-zege op Uruguay om vervolgens eervol in de kwartfinale te sneuvelen tegen Brazilië. James Rodriguez werd de nieuwe ster van de ploeg (en werd zelfs topscorer van het toernooi) en Colombia bleek op iedere positie een prima speler te hebben. Vier jaar later is er weinig veranderd, op 1 belangrijk iets na: Falcao is terug! Of Colombia het net zo goed gaat doen als destijds in Brazilië (of misschien zelfs wel beter), is natuurlijk afwachten, maar Colombia hoort duidelijk thuis in de grote outsidersgroep net na de echte favorieten voor wereldgoud.

 

Senegal is in mijn ogen de sterkste representant uit Afrika deze WK-editie. Daar gaat niemand makkelijk van winnen. Bij Senegal denken we natuurlijk terug aan 2002. Aan de gigantische stunt in de WK-opener tegen wereldkampioen Frankrijk: 0-1 door een goal van Papa Bouba Diop (bestaan er mooiere voetbalnamen?). Senegal (met superster El Hadji Diouf) bereikte de tweede ronde waarin het ook nog eens Zweden opzij zette (2 goals van Henri Camara). In de kwartfinale werd vervolgens het onderspit gedolven tegen Turkije.

Senegal gaat nu beginnen aan zijn tweede WK. De aanvoerder van de 2002-ploeg, Aliou Cissé, is nu de bondscoach.

Als we de selectie van Senegal doornemen, valt natuurlijk direct de naam van Sadio Mané op, recent nog scorend in de Champions League-finale namens Liverpool. Hij is de grote ster van de ploeg. Maar Senegal is veel meer dan alleen Mané. Andere blikvangers zijn achterin Kalidou Koulibaly (Napoli), Kara Mbodj (Anderlecht) en Salif Sané (Hannover ‘96, volgend seizoen Schalke ‘04) en de middenvelders Idrissa Gueye (Everton), Cheikhou Kouyaté (West Ham United) en Ismaila Sarr (Stade Rennes). Voorin kan men dan naast Mané nog kiezen uit oudgediende Moussa Sow (Bursaspor), Keita Baldé (Monaco) en Mbaye Niang (Torino). Ik ben zeer benieuwd naar Senegal.

 

Tenslotte Japan dan. Ook Japan heeft voldoende goede spelers om een woordje mee te spreken in deze groep. Ik noem Keisuke Honda (ex-VVV en ex-AC Milan, nu spelend voor het Mexicaanse Pachuca), Shinji Kagawa (Borussia Dortmund), Yuto Nagatomo (ex-Inter, nu Galatasaray), Shinji Okazaki (Leicester City), Maya Yoshida (ex-VVV, nu Southampton) en Makoto Hasebe (Eintracht Frankfurt).

 

Mijn voorspelling:

1) Colombia

2) Senegal

3) Polen

4) Japan