On y va!
“We gaan!”, schreeuwde de een kwartier eerder met ademnood uitgevallen Blaise Matuidi onophoudelijk naar de euforische rood-wit-blauwe (zonder oranje…) massa op de tribune. Niet geheel toevallig heette mijn Franse taalboek in de brugklas bij Madame Buitendijk ook “On y va”….. een oude jeugdwond werd op slag opengereten….en ik baalde toch al zo van die Fransen.
Zou de oude Madame Buitendijk morgen nog voor de klas kunnen staan (ik vrees toch dat zij inmiddels les geeft ergens op een schooltje op de ‘champs de chasse éternels’), ik ben er van overtuigd dat zij het resultaat van de wedstrijd van vanavond onmiddellijk aan zou grijpen om aan te geven dat hiermee de taalstrijd toch ook wel definitief in het voordeel van ‘la plus belle langue du monde’ was beslecht.
En dat is dan weer de schuld van de Belgische coach Roberto Martinez. De Franse muur stond vanavond steviger dan die van de Bastille ten tijde van de bestorming en het leek er op dat de door de Belgen gebruikte wapens onvoldoende waren. Dus dan kijk je als coach om je heen op de bank, je moet tenslotte nog minimaal 1 keer scoren om voor het weekend te mogen verhuizen naar Moskou. Je hebt Dries Mertens al gebracht, dus is je laatste troef Michy Batshuayi. Je laat hem niet voor niets al vanaf minuut 50 warm lopen. En warm zal ie geweest zijn toen ie in minuut 91 mocht invallen. Waar was dat slotoffensief, senor Martinez?
Of kwam hier eindelijk het snode plan van de Fransen uit, die een jaar geleden heel doelbewust hun mol Thierry Henry hadden laten infiltreren in het Belgische kamp? Natuurlijk hadden zij al lang van tevoren deze wedstrijd aan zien komen en nu was het voor Henry er op of er onder, dus: tegen houden die wissel. Mission accomplished.
Of zijn de Belgen, net als in voorgaande edities, fier op het bereikte prachtige resultaat (een plek bij de laatste 4) en vonden zij een risico nemen onnodig? Ik zag na afloop geen schokschouderende Belgen op het veld ineen storten, ik zag geen Belgen die minutenlang ontroostbaar in de armen van een teammanager hingen en die door verzorgers niet overeind waren te tillen. Nee, ik zag een elftal teleurgestelde voetballers keurig de paar meegereisde fans bedanken, natuurlijk met een uitgebluste blik in de ogen, maar allez, dat zie ik op zaterdagmiddag ook als onze A1 net een belangrijke wedstrijd heeft verloren. Hallo heren, u heeft zojuist een ‘once-in-a-lifetime’ kans laten lopen. Leuk hoor, van Brazilie winnen, maar de historische waarde daarvan is op slag verdwenen.
Maar goed, hoeven wij in elk geval niet de rest van ons leven te horen hoe je wel een WK-finale wint, dat is dan toch ook wel weer lekker.
De cijfertjes:
232. Frankrijk-Belgie
233. 0-0
234. 1-0
235. nee
236. 5
237. 5
238. 4
De 5 willekeurige deelnemers van de dag met hun punten:
Youri Vos 164
Toto Arie himself 194
Tjerk Nauta 150
Nick Maaswinkel 172
Michel v/d Heuvel 199
Morgen wedstrijd nummer 62. Zoals het lijkt, heeft de FIFA ook deze wedstrijd (net als eerder Frankrijk-Uruguay) omgedraaid, dus als er morgenavond linksboven in je scherm Kro-Eng staat, voor je kijkgemak gewoon even je voorspelde wedstrijd en de rust- en eindstand omdraaien.
Staat er Eng-Kro, dan is dat zoals volgens het officiele en door Toto Arie gehanteerde schema en laat je alles gewoon lekker staan zoals bedoeld.
Valt niet mee, he FIFA, zo’n speelschemaatje maken en je er ook daadwerkelijk aan houden. Ik zag online andere toto organisatoren ook al worstelen met deze onzin.
Slaap lekker en mocht je Frankofiel zijn, geniet van je natte droom over een parade op de Champs Elysees.
Jammer dat de Pollekes het deze wedstrijd niet konden opbrengen om tot het gaatje te gaan en al het gif dat nog in hun zat te spuien. Na de winst op de Brazilianen was er het besef dat ze nog niets hadden gewonnen. Welnu hier is het bewijs. Exit. Het was op. Geen slotoffensief. Nee rustig heen en weer tikken. En ik dacht dat die lange Courtois nog door het beeld naar voren zou schuiven om zijn luchtmacht te helpen. Helaas. Courtois gebruikt zijn lengte kennelijk alleen om bij een frietkot voor te kruipen en over de hoofden heen van het smurfengrut voor hem zijn frieten te bestellen. Met andalouse saus natuurlijk. Want onze Thibaut houdt inmiddels wel van Spaans en pittig na zijn spaanse avontuurtjes. Nee Belgen. Dat was niet goed en er zat meer in. Een niet onverslaanbaar Frankrijk kon in alle rust op halve kracht de finale bereiken. Jammer. Wij ollanders zouden zeer telleurgesteld zijn bij zo’ n een exit. Maar jullie Belgen prijzen en lofen jullie team voor het bereikte resultaat. Chapeau! Alleen met die diepe dankbaarheid en ontzag kan een land een sportwedstrijd als een Hoogmis omarmen en eren. Voor ons Ollanders zou het toch aanvoelen als een gevalletje ‘voor het zingen de kerk uit’.