De poule des doods, werd er direct na de loting geroepen. Onzin natuurlijk, voor die kwalificatie komen eerder de poules G en H in aanmerking. Natuurlijk gaan Spanje en Duitsland zich hier samen naar de volgende ronde spelen, al liggen er met Japan en Costa Rica wel 2 hele verraderlijke bananenschillen op de weg.

Ik heb een zwak voor Spanje. Mijn liefde voor het Spaanse voetbal en dan met name dat van mijn club ‘Atleti’ als socio abonnado (je betaalt 45 euro per jaar en op je verjaardag krijg je een ansichtkaart) maken mij niet tot de meest objectieve analist van dit rubriekje. Maar laten we wel wezen: Spanje is toch de ploeg waar je als voetballiefhebber al jarenlang je vingers en meer bij aflikt? Ook dit toernooi wordt het weer genieten geblazen. Van spelers als Pedri, Gavi, Rodri, Dani Olmo, Pau Torres en de oude meester Sergio Busquets. Gaat beginnen aan zijn allerlaatste kunstje, al is een Spaanse titel met Barca misschien nog wel een mooier afscheidskado. Busquets is op zijn retour, Frenkie gaat eindelijk terecht komen op de plek die al meer dan 3 jaar voor hem gereserveerd is, maar Sergio gaat zich in Qatar nog één keer oprichten om zijn kleine broertjes bij de hand te nemen. Want jonger was de selectie van Spanje nooit eerder. Maar zoals onze eigen oude meester ooit al zei “Als je goed genoeg bent, ben je oud genoeg”. Mijn goede vriend Luis Enrique doet niet aan populariteitskeuzes, maar kiest enkel en alleen voor de kwaliteit om in zijn systeem te kunnen functioneren. Grote afwezige al meer dan een jaar lang: Thiago Alcantara. De EK selectie vorig jaar? Geen enkele speler van De Koninklijke en maar 3 van Barca. Fitste bondscoach van allemaal trouwens, loper van triathlons en woestijnmarathons. U snapt het, een pezig baasje.
Het zal wel even wennen wezen: geen Sergio Ramos (al gaat het gerucht dat er toch een plaatsje voor hem in de voorselectie is gereserveerd). Dat wordt dus een andere speler kiezen als rode kaarten pakker (ik gaf u gisteren al een uitstekende tip overigens). Maar met Eric Garcia, Aymeric Laporte en Pau Torres zit het centraal achterin ook wel snor.
De kracht van Spanje ligt zoals gebruikelijk in het middenrif. Busquets, Gavi, Pedri, Rodi, Koke (voor wat extra ervaring), Carlos Soler, Marcos LLorente, u mag het invullen. Maar nee, dat verwacht u natuurlijk van mij, daar wordt ik tenslotte voor betaald. Zou ik mijn geld toch zetten op het Barcelona trio Busquets, Gavi en Pedri. Maar zonder garanties.
Het probleem ligt al een aantal jaar voorin. Want wie gaat die bal er nou eindelijke eens inschieten op een eindtoernooi? Alle ogen zullen wel weer gericht zijn op Alvaro Morata. De speler met het minste krediet in heel Europa met een dergelijk CV: Real Madrid, Juventus, weer Real, Chelsea, Atletico Madrid, nog maar eens Juventus en nu weer in het Wanda Metropolitana te bewonderen. Altijd onder vuur, nooit goed genoeg, vaste klant van de psycholoog en een medicijnkast vol tranquillizers. Maar wel gewoon goed voor een carrieregemiddelde van 1 op 2, ook in de nationale ploeg. Dus Alvaro moet het ook nu dan maar weer gaan doen, met hulp van de schoonzoon van de bondscoach (dit was Shownieuws, goedenavond) en ik denk Pablo Sarrabia. Of gaat Ansu Fati eindelijk alle blessurezorgen achter zich laten en ons laten zien wat hij werkelijk allemaal kan? Verder hoop ik op veel speelminuten voor Yeremy Pino en vooral Nico Williams, al was het maar vanwege zijn kapsel. En Pedri? Als Spanje ver komt, wordt ie speler van het toernooi. Bijna dan, want dit wordt zoals gezegd het toernooi van Leo.

Aan 17 november 2020 worden ze in Duitsland niet graag meer herinnerd. In Sevilla wordt Die Mannschaft geslacht door een ontkende Furio Roja en met een recordnederlaag van 6-0 naar Die Heimat terug gestuurd. Het is 2 jaar later, maar van revanche is het nog niet gekomen. Wel, heren Duitsers, hier is uw kans.
De Duitsers. Altijd favoriet, lang niet altijd terecht. Moeilijk in te schatten. Die Bayern zijn natuurlijk al jarenlang een van de heer en meesters in de Europese top, maar ja, die mag je nou eenmaal niet alle 11 opstellen. In het afgelopen Nations League toernooi maakten de Duitsers ook bepaald geen onuitwisbare indruk, ook de Duitsers lijken ‘het’ al een tijdje kwijt.
Wie er gaan spelen? Hansi Flick lijkt het zelf al niet te weten. Voorin lijken mij de vleugelflitsers Gnabry en Sané wel zekerheidjes en de oude grapjas Thomas Müller mag van mij ook altijd meedoen. Timo Werner zal ook wel zijn minuutjes mogen meerennen. Kimmich en ‘Der Toni’ Kroos staan als eerste op het wedstrijdformulier, maar achterin? Een ruime keus aan anoniempjes: Hoffmann, Raum, Ginter, Günter, Halstenberg, Schlotterbeck…… Zou ook zomaar de bank van 1.FC Sankt Pauli kunnen zijn.
De ambities zijn niettemin als vanouds: “Wir wollen Das Endspiel holen. Und das gewinnen selbstverständlich’ citeer ik de heer Flick.
Nou, eerst maar eens zorgen dat er iets minder roemloos wordt geëindigd dan in 2018, toen een laatste minuut overwinning op de bleke Zweden het enige WK wapenfeit van onze oosterburen bleek te zijn.

Heerlijk dat de onderlinge confrontatie tussen Spanje en de Duitsers de 2e poulewedstrijd is. Dat wordt dan mogelijk al een do or die voor een van beide.
Want vergis u niet in de andere 2 landen in deze poule: dat zijn toch echt geen Australië, Qatar of Saoedi Arabië, maar landen die in elke andere poule serieus mee zouden spelen voor een 2e plek. Ik voorspel u alvast: in deze poule gaat er geen land met 9 uit 3 eindigen en ook niemand met 0 punten. Puntverlies tegen Japan of Costa Rica en een nederlaag in de onderlinge clash kan voor Spanje of Duitsland zomaar einde verhaal betekenen.
WK 2014: Engeland, Italie, Uruguay en Costa Rica in poule D. Drie WK mastodonten in 1 groep. Alleen de nummer 4 stond in elk geval al van te voren vast. Poulewinnaar? Costa Rica met 7 punten uit 3 wedstrijden. En het is dat Tim Krul de Andries Noppert van 2014 was, anders hadden de Costa Ricanen gewoon de laatste 4 gehaald.
Technisch voetbal gekoppeld aan ervaring en verdedigende hardheid, de Costa Ricanen hebben een prima ploegje. Daar gaan Spanje en Duitsland (en zeker Japan) echt niet even zomaar van winnen. Met de ervaren volksheld Keylor Navas onder de lat is er ook voor een slot op de deur gezorgd. Ik verheug me op de wedstrijden van Costa Rica. Kijken, mensen. Dat doen ze in Costa Rica ook massaal. De economie gaat minstens voor 3 dagen plat.

Wat kunnen we van Japan verwachten? Regelmatig deelnemer aan de achtste finale en soms bijna meer. Vier jaar geleden speelden de Aziaten titelkandidaat Belgie helemaal koekoek en was de kwartfinale met een 2-0 voorsprong bijna binnen. Het is dat de tank na 75 minuten geweldig voetbal collectief leeg was en dat Nederbelg Nacer Chadli in minuut 94 de 3-2 binnengleed, anders had die dag er in Tokio toch heel anders uitgezien.
Geen grote sterren bij de Japanners deze keer, wel een hecht collectief. Met veel spelers van relatief kleine clubs als Schalke, Stuttgart, Union Berlin, Eintracht Frankfurt, Bochum, Sporting Lissabon en Real Sociedad, aangevuld met ‘sterren’ van Arsenal en Monaco, zal het vooral een teamprestatie moeten worden. Maar laten onze Japanse vrienden daar nou juist heel goed in zijn. Afgezien van de keizer is in het land van de rijzende zon het individu een nobody en telt het collectief. Komt dat even goed uit.

Mijn voorspelling:
1. Spanje
2. Duitsland
3. Costa Rica
4. Japan

Koekoek!