Ja, beste mensen, het is weer zover. Mijn goede vriend Toto Arie heeft er weer een paar beste flesjes voor over gehad, dus u kunt ook deze editie weer rekenen op mijn deskundige analyses. Niet dat het ooit ergens toe geleid heeft, maar ach, het leest lekker weg, zullen we maar zeggen. En u komt zo wellicht vast in de stemming, al gaat mogelijk een aantal van u sowieso al met een oranje klomp op het hoofd naar kantoor en rijdt u rond in een met wuppies en vlaggen versierde Opel Kadett.
Dat Matthijs de Ligt graag met vers fruit ontbijt, Cody Gakpo ook in Liverpool gewoon boerenkool met rookworst eet, Denzel Dumfries gek is op de roti van mama en Tijjani Reijnders graag een frambozentaartje achterover slaat, weet ik sinds vanochtend ook weer via de Albert Heijn. U begrijpt het al, er wordt weer enthousiast meegelift op de nakende oranjekoorts…… zolang we nog meedoen natuurlijk.

Gelukkig lig ik inmiddels even een paar daagjes plat in het warme Spaanse zand van Playa los Boliches, de volgende klus is tenslotte pas over een kleine 2 weken. Beetje inlezen over Dortmund, Real kan ik dromen. Een koude Estrella Galicia binnen handbereik, een bordje tapas van Las Tapa’s de Mami er naast (aanradertje voor als u heel toevallig eens in Fuengirola bent, beste mensen) en charmant gezelschap (ook een aanradertje overigens) waar ik hier niet verder over uit zal weiden ……

Afijn, over tot de orde van de dag.
Zoals gewoonlijk hebben mijn collega analisten en de bookmakers het alvast voor u en mij uitgezocht om ons het leven makkelijk te maken.
De Europese titel zal een prooi worden voor een van de onderstaande landen, volgens de weledele voetbalgeleerden althans.

Frankrijk
Zoals bij elk eindtoernooi sinds 2016 staan de Franse haantjes met stip op 1 op de favorietenlijstjes. Leest u de selectie er alvast maar eens even op na. Kylian Mbappé kent u wellicht, maar ook de rest mag er wezen. Een ontzagwekkend rijtje vedetten, zoals elke editie kan Frankrijk wel 2x deelnemen en met beide elftallen meestrijden voor de titel. En kijkt u vooral ook even naar het rijtje clubs waar deze voetbalmiljonairs wekelijks hun kunsten vertonen. Met uitzondering dan van de verloren zoon Kanté…
Niks nieuws dus onder de zon, zo ziet het er al jarenlang uit. De oogst? Een wereldtitel in 2018, c’est ça.
Natuurlijk, 2 verloren finales ook, maar dat telt niet. Alleen als je Nederland heet en voetbal speelde wat 50 jaar na dato nog steeds niet over de houdbaarheidsdatum heen is.
Twee verloren finales dus en op het vorige EK een ongeïnspireerde en arrogante vertoning, die leidde tot een sensationele uitschakeling in de achtste finales. En over arrogant gesproken, Didier Deschamps, ook dit toernooi weer zonder concurrentie de lelijkste bondscoach, acht het niet nodig om de toegestane 26 spelers mee te nemen. Mijnheer denkt het met 25 ook wel af te kunnen. Ik wens dit toppunt van arrogantie vanaf deze plaats alvast veel blessureleed toe tijdens het toernooi.
Sierd voorspelt: probleemloos met 9 punten de poule door (sorry, Oranje klompen), eindstation kwart- of halve finale. Op tijd terug a la maison.

Engeland
Ik schrijf het elke editie weer: al sinds 1966 (ja jongens en meisjes, ingeval van het zeldzame bezit van een tv toendertijd hooguit in zwart-wit) hunkert, smacht, smeekt en bidt het Britse imperium als uitvinder van het edele voetbalspel om een volgende titel.
Gary Lineker, Paul Gascoigne, Tony Adams, Wayne Rooney, Steven Gerrard, Frank Lampard, Alan Shearer, John Terry, Peter Shilton, John Barnes, David Beckham, Paul Scholes, Big Phil, Kevin Keegan, de Neville Brothers, Michael Owen, David Seaman….. allemaal werden ze door volk en vaderland bij voorbaat als nieuwe helden bestempeld en werden zij geacht het voetbal weer thuis te brengen waar het hoort….. maar tot op heden zonder ook maar enige vorm van succes. Traumatische uitschakelingen regen zich toernooi na toernooi aaneen. Tot 2021. Eindelijk een finale, de eerste sinds 1966, na 55 jaar ….. Maar helaas, een volgend trauma, nog wel op het eigen heilige Wembley gras. Elizabeth II had in 1966 niet kunnen bevroeden dat dit in de resterende 56 jaar van haar regime de eerste en laatste keer op het erebordes zou blijven. Maar dit jaar wordt het anders. Wel lullig voor Her Majesty. Maar leuk voor Charlie, heeft ie eindelijk iets wat z’n mummy niet had.
Eigenlijk zou de tandem Kane/Bellingham al genoeg moeten zijn voor een Europese titel, maar er zijn nog meer Britse smaken. Foden en Saka op de flanken en rond Bellingham de heren Rice en Alexander-Arnold. Maar dan…… een centraal duo Stones/Maguire is natuurlijk wel een dingetje. Eén devies dus voor coach Southgate: vol op de aanval en er gewoon elke wedstrijd eentje meer maken dan de tegenstander.
Sierd voorspelt: een lastige poulefase met een trage start, maar eenmaal op gang is de finale het eindstation. En een finale kun je winnen…… of verliezen natuurlijk.

Duitsland
Tien jaar geleden dompelde Mario Götze heel Argentinië en met name Lionel Messi in diepe rouw. Dichter bij de wereldtitel zou de beste voetballer aller tijden nooit meer komen…… totdat alles in 2022 gelukkig toch nog op zijn plek viel.
Deutschland wieder Weltmeister, een gouden periode lonkte. Een gouden periode? Een kansloze uitschakeling in, nou vooruit, de halve finale in 2016; schandalig laatste in een poule met Zweden, Mexico en Zuid-Korea in 2018; wederom kansloos in nu al de achtste finale in 2021 en tenslotte een vernederende aftocht in 2022 in een poule met Costa Rica en Japan.
Gitzwarte jaren, Weltmeister Joachim Löw stapte na al die jaren op, Hansi Flick kon het tij niet keren en de natie legde alle hoop in de handen van Julian Nagelsmann, kort daarvoor ontslagen in Beieren.
En zie, het tij begon te keren. Met frisse, nieuwe spelers uit met name Stuttgart en Leverkusen en met als hoogtepunt een klinkende overwinning op de Fransen weet Nagelsmann het geloof weer terug te brengen. Het spel is verfrissend, aanvallend en vol variatie. De natie gelooft er weer in en gaat als één man/vrouw achter Die Mannschaft staan. En dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Deutschland gelooft weer in een Sommermärchen, ditmaal voor hen hopelijk met een betere afloop als in die mooie WK zomer van 2006, toen de heren Grosso en del Piero daar op het laatste moment een Italiaans stokje voor staken. Tot mijn grote genoegen, moet ik eerlijk bekennen. Na de 0-2 van del Piero toendertijd sneuvelde in huize Sierd de 3-zitsbank en was een bezoekje de volgende dag aan de locale meubelboer onvermijdelijk.
Sierd voorspelt: Duitsers in vorm, met geloof, het hele volk er achter en met ongetwijfeld een Weisse Wand in elk thuisstadion…… Dat thuisvoordeel gaat onze oosterburen richting finale blazen, nou vooruit, minimaal de halve finale dan. Maar een serieuze kanshebber op zeker.

Portugal
Daar waar menig tv analist nogal eens Spanje als topfavoriet wil noemen (ten onrechte, maar daarover in een later stadium meer), kies ik toch voor een andere topfavoriet van het Iberisch schiereiland.
Kijk eens bij welke clubs de Portugezen voetballen, al adviseer ik u in deze de hooggeëerde en zelfbenoemde beste ooit even over te slaan. Met het woestijnzand tussen de noppen en de oliedollars in de bipszak zou ik zeggen: einde verhaal voor mijn goede vriend Cristiano. Maar niets is minder waar. Dit Portugese rijtje topspelers uit heel Europa wordt nog steeds aangevoerd door de meest trotse Portugees ooit. Het heilige vuur brandt als nooit te voren en Cristiano wil niets liever dan al die wijsneuzen die hem al jaren afserveren een dikke middelvinger geven met een tweede Europese titel.
En dat kan, he. Als alles eindelijk eens een keer een heel toernooi lang op zijn plek valt bij de Portugezen, zijn zij wat mij betreft de grote favoriet. Dus niet zoals op het gewonnen EK in 2016, waar met hangen, wurgen, janken en schoppen steeds een rondje verder werd gehaald, maar met schitterend aanvallend combinatievoetbal. Ze hebben er absoluut de spelers voor, deze ploeg beschikt werkelijk over alles wat vereist is om het toernooi te winnen. Een selectie om van te watertanden met nog steeds als slot op de deur de oudste speler van het toernooi, slagerij Pepe, voor het betere uitbeenwerk. U weet het, ik heb over deze ouwe rot al veel gezegd en geschreven en ik zal nooit zijn vriend worden, sterker, ik loop verstandig als ik ben een blokje om na al mijn lovende kritieken uit het verleden, maar mijn Oranje klomp neem ik met diep respect af voor de fitheid en de gretigheid van deze voetbalbejaarde.
Sierd voorspelt: minimaal de halve finale met aan de zegekar een kansloos Oranje in de kwartfinale in Hamburg (wederom sorry, klompen), maar op een goede dag gewoon weer Europees kampioen. Ik maak echter één groot voorbehoud: bondscoach Roberto Martinez is met een kwalitatief bijna gelijkwaardig getalenteerde Belgische selectie jarenlang niet verder gekomen dan één halve WK-finale. Martinez is nu eenmaal bepaald geen durfal of avonturier en kiest te vaak voor zekerheid en behoudendheid. Voorwaarde voor Portugees succes is dat hij zijn angst en lafheid inlevert bij Cristiano. Dan komt het goed en kan zelfs Roberto Martinez Europees kampioen worden.

Volgende keer de outsiders of dark horses zo u wilt, met misschien wel een plekje voor Oranje.
Koekoek!