Zo, de 3e pouleronde is zoals elke 2 jaar weer losgebrand en dus is ook het zenuwcentrum bij Toto Arie weer in vol ornaat opgetuigd.
De EK bubbel is compleet de komende 4 dagen (nou ja, nog 3 dan).

En dat is dus 12. De gehele Tartan Army (die op de tribune en die in de straten van Stuttgart) was vanavond in minuut 90+10 druk in de weer om voor minimaal 3 nachten ergens, waar dan ook, een slaapplek te regelen in afwachting van het verloop in de andere 5 poules de komende dagen. Met 2 punten stond hun ploeg immers toch met een half been in de achtste finales. Schotse geschiedenis ging worden geschreven. De overwinning van Braveheart en zijn mannen op King Edward zou erbij verbleken. Voor het eerst een ronde verder, toch? Een sportieve vervulling van de plicht door Spanje en Portugal en daarnaast een nederlaag van Tsjechie en Kroatie, een scenario wat echt niet alleen als een illusie in een show van Hans Klok mogelijk was, maar gewoon realistisch en haalbaar. Jazeker, realistisch, ondanks een Neckar rivier vol drank achter de kiezen. En toen ging het toch nog mis. En dus gaat Schotland voor de 12e keer op een eindronde na de groepsfase naar huis en blijft het dromen van die ene eerste keer dat het wel gaat lukken. Daar zijn niet alleen de Schotten kapot van, maar wat dacht u van de Duitse horeca?

Maar laten we eerlijk zijn, we keken vanavond toch wel naar een verbeten strijd tussen de 2 slechtste ploegen van dit toernooi. Wat een onmacht, wat een onkunde, maar gelukkig wel altijd in combinatie met passie en inzet, niet alleen van de Schotten deze keer.
De vergelijking met de Championship of misschien zelfs wel de League One drong zich meermaals op. Alsof we zaten te kijken naar pak ‘m beet Plymouth Argyle-Rotherham United. Overigens wel de meest pure en mooiste competities die er zijn. Waar voetbal wordt gespeeld dat nog in de buurt komt van de originele versie van het spelletje. Waar boomlange spitsen zonder voortanden eerder regel dan uitzondering zijn. Waar de velden regelmatig de term voetbalveld niet meer waard zijn. Waar gewoon wordt gevoetbald als elders de consul allang een streep door de wedstrijd heeft gezet. Waar zonder morren elk seizoen 46 wedstrijden worden afgewerkt, plus de FA Cup, de League Cup, de Milk Cup en weet ik wat voor Cups ze daar nog meer hebben. Voor altijd volle en intens meelevende tribunes. En dan niet in van die door Arabische sjeiks gesponsorde ultra-moderne theaters. Nee, stadions met antieke, houten tribunes, een lekkend dak (regenpak mee), onoverdekte stands achter de doelen, stinkende pisbakken, lauw bier en een pub vol fans om de hoek, want natuurlijk gelegen midden in een vervallen woonwijk. Voetbalromantiek pur sang. Lijkt mij een uitstekende competitie voor de Hongaarse invaller Martin Adam, is ie ook alvast wat dichter bij Ally Pally (zie mijn eerdere post over deze afgetrainde pinchhitter).

Maar behalve het voetbal sprong er nog iets anders in het oog. Ik mag toch hopen dat mocht Toto Arie op een onbewaakt moment eens een keertje plotseling in katzwijm ter aarde storten, dat de dienstdoende vrijwilligers van het lokale EHBO-korps dan toch iets meer passie en liefde voor hun werk aan de dag leggen dan hun Duitse collegae van das Rote Kreuz. Heremetoet, lig je daar half te sterven op dat veld, komen de heren ziekenbroeders aansukkelen in een tempo wat de meest bejaarde avondvierdaagsebegeleider nog piepend en krakend overtreft. Als elke seconde telt, ja, ja …..

Daar waar ik de Duitsers na de eerste 2 wedstrijden toch stilletjes tot medefavoriet bestempelde, zet ik daar na vanavond toch een klein vraagtekentje bij. Winnen van de Schotten en de Hongaren zou waarschijnlijk het vlaggenschip van de lokale Sneker trots ONS ook nog wel lukken, maar nu er voor het eerst een tegenstander van enig formaat aan de overkant stond opgesteld, ging het ineens toch allemaal niet zo gemakkelijk meer. Het is dat de Duitse Weghorst zijn nationale plicht vervulde, anders hadden er toch tienduizenden Duitsers met de handen in het haar en met waardeloze kaartjes voor de verkeerde achtste finale in de hand gezeten. Hadden ze gezellig met z’n allen naar Zwitserland-Servie of iets dergelijks gemoeten.
De vraag is alleen of de Duitsers zelf wel zo blij zijn met dit last-minute puntje. Nu wacht ongetwijfeld het weergaloze Spanje in de waarschijnlijke kwartfinale, anders was wellicht het zwalkende Engeland daar de opponent geworden. Maar zoals een groot voetbalorakel ooit al verkondigde: als je kampioen wil worden, moet je van iedereen kunnen winnen.
Een dramatische ontknoping overigens voor die paar totodeelnemers die het hier hadden aangedurfd om Duitsland als tweede in de groep te laten eindigen. Dat had hen aardig wat bonuspunten in het vervolg van het toernooi kunnen opleveren. Maar niet dus.
Minder dramatisch, maar euforisch daarentegen, was de ontknoping voor een aantal andere totodeelnemers die in die ene seconde dat Nicolas Füllkrug scoorde hun wedstrijdscore in één klap zagen veranderen van 0 naar 10 punten. Zo kan dat nu eenmaal gaan bij Toto Arie. Dramatiek gegarandeerd.

Tijd voor de scores van vandaag:

117. 1-0
118. 1-1
119. ja
120. 28 (26 t/m 30 levert punten op)
121. 15
122. 92 (dus zijn 89 t/m 95 correct)

123. 0-0
124. 0-1

De 1-1 in extremis bij Zwitserland-Duitsland gooide de wedstrijdprijs wel compleet op zijn kop. Met dit doelpunt veranderden plotseling
12 van de 17 punten van antwoord. En dus werd er hier en daar aan kroonluchters geslingerd en sneuvelden er elders minimaal een paar glazen en wellicht ook wat huwelijken.
Hoe dan ook, er zijn 2 deelnemers die in minuut 91 nog op 0 punten stonden en een minuut later ineens met 10 punten in hun handen. Een positief trauma zou ik zeggen.
Omdat beide deelnemers exact dezelfde antwoorden correct voorspelden, ook bij de vraag met speling, en ze allebei onderweg ook al een keer met € 50 aan de haal zijn gegaan, is de hoge Heineken Hoed zojuist weer afgestoft. Sam Vermeij en Rene Naaktgeboren zijn de gelukkigen, die inmiddels hopelijk zijn bijgekomen voor het volgende stressmoment, want zo mag je een loting bij Toto Arie toch wel noemen. Daar gaat ie, mannen.

Gefeliciteerd, Sam, de sterren staan gunstig, je tweede wedstrijdprijs binnen 48 uur. Morgen het casino in, zeg ik. Als die tenminste open zijn op de maandag in het calvinistische Dordrecht. En Rene, voor jou resteert de goede zaak in het algemeen klassement, ongetwijfeld een meer dan schrale troost.

Morgen de volgende do-or-die wedstrijd: Kroatie-Italie. Met onze eigen Danny Desmond op de fluit. Een absolute kraker.
Slaap zacht, bis Morgen.