Omdat Toto Arie zich vanavond een keer onbekommerd op de wedstrijd en alles wat er op volgt wil kunnen storten, krijgen jullie de rangen en standen van deze wedstrijd (zeer waarschijnlijk) pas morgenochtend geserveerd. In plek daarvan een ander stukje recht uit het hart.

Na bijna 4 weken voetbalplezier en totostress, is het wat mij betreft tijd voor een kleine evaluatie. Niet van het toernooi en ook niet van de toto, maar ik zou graag even met u de besteding van onze zuur verdiende belastingcentjes door de Nederlandse Omroep Stichting onder de loep willen nemen.

Bij elk eindtoernooi toetert de NOS al weken en soms zelfs nog langer van te voren op welke unieke wijze zij deze keer weer zal uitpakken om ons als voetballiefhebbers een maand lang te gaan verwennen en ons onvergetelijke televisiemomenten te bezorgen.

Ik pak het graag even gerubriceerd aan, zonder de indruk te willen wekken volledig te zijn. Toto Arie miste wel eens een uitzendinkje omdat er moest worden nagekeken of vanwege iets ander futiels.

De NOS commentatoren, oftewel de heimwee naar Theo, Evert en Frank.

Ragnar Niemeyer:
Wie?? Ragnar Niemeyer. Die had u in moeten vullen in uw totoboekje bij nummer 218. Wie dat correct had weten te voorspellen, had van mij ogenblikkelijk de wedstrijdprijs toegewezen gekregen. Onze Ragnar is een enorme schnabbelaar en werkzaam voor, hou u vast, de NOS (dat heeft u gehoord), RTL, Ziggo Sport, Viaplay, Eurosport en de kledingwinkel Steppin’ Out. Ongetwijfeld de best geklede collega. Specialisatie voetbal, roeien en golf. Nou heb ik geen verstand van roeien en alleen van midgetgolf, maar je moet er toch niet aan denken dat deze kakelaar een heel golftoernooi moet vollullen.
Het enige wat Ragnar ons van een blaadje voorleest zijn de namen van de spelers, overigens regelmatig ook nog een hele wedstrijd verkeerd, Kovacic heet geen Kovacevic, Ragnar. Hij is ook heel goed op de hoogte van de carrieres van de diverse spelers, handig, he, Wikipedia.
Waar Ragnar niet van op de hoogte is, is de stand van zaken in een poule en de criteria van kwalificatie. De man kraamt een hele wedstrijd volslagen onzin uit, zodat de gemiddelde onnozele kijker 2 x 45 minuten op het verkeerde been wordt gezet. Verbannen naar de Bosbaan deze man en de rest van zijn leven de twee zonder stuurman verslaan, dat kijk ik toch niet.

Arman Avsaroglu:
Ervaren radiostem, doet al jaren Oranje bij Langs de Lijn. En natuurlijk ook op zondagmiddag RKC-Fortuna Sittard en aanverwante eredivisie niemendalletjes. Arman mocht al eens een paar potjes doen tussen 19 en 20 uur op de zondag, maar dit is zijn 1e grote toernooi. En ik moet eerlijk zeggen: Arman moet nog wat bijleren, maar is een lichtpuntje in een verder asgrauwe omgeving. Hij is gepast enthousiast, ter zake kundig en zegt ook nog wel eens iets wat wij als kijkers niet zelf al weten of kunnen zien. Ga zo door Arman. Zijn beloning is de halve finale Nederland-Engeland. Gelukkig, ik vreesde al voor het ergste, maar blijkbaar heeft er bij de NOS toch eindelijk eens iemand op zitten letten.

Philip Kooke:
Dé ultieme strafcornerspecialist. Sluit je ogen en je ziet Bloemendaal tegen Klein Zwitserland ergens op een kunstgrasveld omzoomd door pastelkleurige polo’s op bijpassende Mr. Marvis chino’s, en begeleid door de zoetgevooisde stem van Philip . En hij heeft er kijk op, he. Deze geboren hockeybal meent echter ook kijk te hebben op voetbal. Maar luistert u nou eens goed: Philip is nog nooit betrapt op ook maar één opmerking van toegevoegde waarde. Hij spreekt als een autoriteit, doet alsof ie de beste vriend van alle spelers is en braakt ondertussen in één grote golf nutteloze feitjes uit. Het wachten is op het moment dat de goede man ‘shoot’ roept bij een handsbal.

Frank Wielaard:
Frank is vooral van de gezelligheid en weet alles van meisjesvoetbal. Vaste commentator bij de Oranje Leeuwinnen. Je kunt hem er bij hebben op zo’n toernooi, plezierige stem, beetje als die gezellige oom op die verjaardagen van vroeger. Kletst geen onzin, maar voegt ook weinig toe. Mag blijven voor 2026 en dan Bolivia-Bahrein doen. Om 2 uur ’s nachts.

Jan ‘Deuce’ Roelfs:
De vreemde talen wizard onder de commentatoren. Jan is een globetrotter die in alle windstreken de lokale dialecten bestudeert en die dan tot zijn grote genoegen tijdens wedstrijden over ons uitstort. Zo kun je je zomaar een hele wedstrijd af zitten vragen over welke speler hij het toch heeft, omdat hij de betreffende naam achterstevoren of ineens met 3 Umlauts of weglating van alle klinkers meent te moeten uitspreken. Opschieten, Jan, Wimbledon is al meer dan een week bezig. 40-0.

Jeroen Elshoff:
In de ogen van de NOS Sport beslissers en dus blijkbaar ook in de ogen van De Witte Dominee (chef sport Arno Vermeulen) de beste commentator. Smaken verschillen, ik vind het een wat zuur, chagrijnig, betweterig mannetje. Kijkt u maar eens een keer naar Voetbal op Vrijdag. Geen aanrader, ik kom er wel eens per ongeluk langs aan de vooravond van het weekend, maar Jeroen zit daar dan aan een tafel vol nootjes en wraps en kaas- en worstplankjes NEC-Volendam of iets aanverwants te analyseren, samen met meestal Henri Schut en Leonne Stentler. Nou zou ik daar zelf ook niet direct de polonaise van gaan lopen, maar de verveelde indruk die hij daar maakt, doet mij toch vermoeden dat het hem allemaal wat te min is. Jeroen doet liever een EK-kraker en dat snap ik. Hij is ter zake voldoende kundig, schreeuwt mij af en toe iets te hard alsof ie een Oranje klomp op het kalende hoofd heeft, en bij gebrek aan heel veel beter kan het door de beugel. Maar ik vrees dat Jeroen ergens de afgelopen maanden op wat voor manier dan ook zich grensoverschrijdend heeft gedragen. De finale gaat naar Jeroen Grueter (zie verderop) en de halve finale van Oranje naar Arman Avsaroglu (zie hierboven). Terwijl Jeroen toch al een paar toernooien de primus interparis was. Daar is iets gebeurd. Wellicht een glas wijn van De Witte Dominee omgestoten?

Jeroen Grueter:
Goed zo, NOS, de juiste man voor de finale. Zeer ter zake kundig, gepast enthousiast, grappig op z’n tijd. Fijn dat Jeroen er nog steeds bij is, al is zijn bijdrage wel wat beperkt. Privé omstandigheden al een aantal jaar, naar het schijnt.

De presentatoren:

Eline de Zeeuw:
Nieuw en aanstormend talent, van de boerderij weggeplukt uit het Urker achterland. Eline mocht de middagwedstrijden en soms een vroege avondwedstrijd doen van de baas. Laat het maar eens zien, zal ie gezegd hebben. En dat deed ze. Frisse uitstraling alsof ze er al jaren zit, losjes en makkelijk met de geleerden aan tafel, naturel. Lekker laten zitten, dat gaat goedkomen. En dat in een grote boze mannenwereld. Papa en mama hebben onrustig geslapen, vrees ik. Maar Eline houdt stand.

Rivka op het Veld:
Ach, Rivka, altijd medelijden mee. De Russische heks heet ze bij ons thuis, ik val in herhaling, ik weet het. Rivka is altijd de anchorvrouw bij de Oranje Leeuwinnen op een eindtoernooi en dat vind Rivka altijd hartstikke gezellig en stoer. En daar moet de NOS het bij laten. Maar nee hoor, die arme Rivka moet dan ineens ook het grote mannen voetbal doen en aan een tafel in gesprek over voetbal met pak ‘m beet Guus Hiddink en Ibrahim Afellay. Al snel ontaardt dat dan in een tweegesprek tussen de heren analytici, waarbij Rivka er schaapachtig tussen probeert te komen. Je ziet de mannen denken…… Dus, NOS, doe haar (en ons) dat nou niet meer aan en geef Rivka een mooi plaatsje bij het Sportjournaal van half 12 ’s avonds. En natuurlijk altijd op pad met Andries en z’n meiden.
En Rivka, doe nou eens wat aan dat haar. Alsof je iets te enthousiast een energiecentrale bent binnen gestruikeld en aan de verkeerde knopjes hebt gezeten. En doe gelijk ook die zwarte klossen weg. Je bent in beeld, hoor, niet alleen bóven tafel.

Sjoerd van Ramshorst:
De nieuwe Tom Egbers. En dan bedoel ik qua verschijning als presentator, niet qua stagebegeleider. Lekker losjes, informeel, een sprankeling in de jongensogen. Bij Sjoerd verschijnt iedereen met plezier aan tafel. Sjoerd schenkt nog eens bij, vult de nootjes aan, gooit een balletje het publiek in. Sjoerd is goed met iedereen, of het nou een voetbalgrootheid, een vage vlogger of een zanger van het levenslied is, Sjoerd maakt het gezellig en nog belangrijker: hij kletst bepaald geen onzin. Onze anchorman voor de komende 30 jaar. Hup, Sjoerd!

Gert-uh-van-uh-‘t-uh Hof-uh:
Nog nooit iemand zo vaak’uh’ horen zeggen, zo ongeveer tussen elke 3 woorden door. Wat een grijze muis. Ongetwijfeld de ideale schoonzoon van de gemiddelde bloemetjesjurk, maar Toto Arie draagt helemaal geen bloemetjesjurk. De EK 2024 versie van Alice in Wonderland. Gertje kijkt zijn ogen uit. Ongelooflijk dat deze locale Rijnmond spreekbuis zo ver omhoog heeft kunnen vallen. OK, Henri Schut haakte redelijk op het laatste moment af, dus er was wellicht niet zo veel keus, maar, oh, NOS, recruteer toch eens een keer wat capabele mensen.

De razende reporters:

Joep Schreuder:
Mag op het bijveld verslag doen. Staat bij Polen-Oostenrijk als Oranje tegen Frankrijk speelt, snapt u? Maar Joep vindt het heerlijk hoor. Straalt altijd uit of ie de avond er voor iets te lang van de lokale horecageneugten heeft geproefd en z’n Gillette mesjes thuis heeft laten liggen, maar Joep is lekker losjes en maakt het altijd een beetje spannend. De man van de cliffhangers. Gewoon lekker laten staan.

Jeroen Stekelenburg:
Vaste volger van Oranje. Vindt er eigenlijk geen bal aan in Wolfsburg. Spannender dan een Imbissbude met de lokale bratwurst als specialiteit van het huis schijnt het daar niet te zijn. En dan zijn de dagen met een kwartiertje warming-up kijken en ’s middags een kwartiertje koetjes en kalfjes met daartoe verplichte spelers wel heel erg lang. De bondscoach lijkt niet altijd blij met Jeroen, want die stelt weleens een vervelende vraag. Goed zo, Jeroen, doe maar. Voor de rest toch vooral een brave journalist, die hier wel helemaal op zijn plek is. Die gaan we nog wel minimaal een eindtoernooitje of tien mee op reis zien gaan.

De analisten:

Pi-Air van Hooijdonk:
Altijd een goed verhaal. Uitstekend gevoel voor humor, altijd de lach aan zijn kont. Pi-Air heeft veel lijntjes in de voetballerij, maar wekt toch de schijn van objectief. En zoals gezegd, met Pi-Air er bij wordt het altijd gezellig. En recht van spreken, he, met zo’n carriere. En dan zit je dus 4 weken lang met Gert van ’t Hof opgescheept. En niet laten merken hoe verschrikkelijk je dat vind. Knap, hoor

Rafael vd Vaart:
Jongen van het volk en altijd recht voor z’n raap. Praat eerst en denkt dan pas na, maar dat maakt ‘m nou net zo leuk. Nog meer recht van spreken. Meer dan 100 interlands en een WK-finale….. Het kost hem iets meer moeite om vriendelijk te blijven naar Gert.

Geweldig gecast duo trouwens:

Voor de junioren onder ons: Art Garfunkel en Paul Simon vormden ooit een legendarisch muziekduo.

Marco van Basten:
Verguisd en de hemel in geprezen. Altijd al een mysterie geweest. Maar ja, over recht van spreken gesproken…. Marco was en is onvoorspelbaar en dus ongrijpbaar. De enige analist die met droge ogen vertelt dat hij zich niet heeft ingelezen en eigenlijk niet zo veel weet van de spelende ploegen. Het zal ‘m bratwurst wezen. Niet de man van de complimenten , enig chauvinisme is hem gelukkig totaal vreemd, maar ook de man van de vurige betogen over de mentaliteit van spelers, van bevlogen tirades tegen de UEFA. San Marco verrast altijd en blijft een intrigerende verschijning met z’n pastelkleurige sweater nonchalant om de schouders geslagen. Kledingadviesje van Philip Kooke, lijkt me. Of van Ragnar…..

Youri Mulder:
Kloon van z’n vader, dus uitstekend. Dat nonchalante, beetje obstinate, net even anders. Voetbalromanticus, een man naar Toto Arie’s hart. Niet meer aankomen, gewoon lekker zo laten zitten. En NOS, nodig vader Jan gewoon eens wat vaker uit. Gewoon voor de ware liefhebber.

Leonne Stentler:
Die heeft haar sociale media geblokkeerd, hoop ik voor haar, want altijd een bak kritiek op. Maar dat is gewoon dom witte voetbalbierbuiken gebral, want Leonne snapt het spelletje een stuk beter dan veel van haar mannelijke tafelgenoten en sowieso heel veel beter dan die genoemde bierbuiken. Elke voetbalminnende man zou moeten dromen van zo’n vrouw thuis, lekker samen voetbalkijken in plek van vechten om de afstandsbediening.

Guus Hiddink:
Prachtmens, gezellig, meer dan kundig en messcherp. Superboer aller Superboeren. Guus zit zichtbaar te genieten aan tafel (al lukt dat bij Rivkah aan tafel wat minder) en wil eigenlijk niet meer naar huis. Terwijl ie toch zo heerlijk woont. Guus moet blijven. En al op weg naar de 80, he.

Theo Janssen:
Drukker met Vitesse dan met Oranje of al die andere landen en terecht. Zijn cluppie staat/stond op omvallen, dus het zij hem vergeven. Levensgenieter die 100 interlands had kunnen spelen zonder de Arnhemse Korenmarkt. Ik ben fan van Theo, ook altijd recht uit het hart, net als Rafael een jongen van het volk. En beste vriend van Tattoo Bob.

Ibrahim Afellay:
Voormalig rolmodel en topvoetballer, geveld door teveel zware blessures. Maar als analist terug aan de top. Hij zegt waar het op staat, schroomt niet om heilige huisjes om te schoppen en is (na San Marco) uiteraard de best geklede en gekapte man aan tafel. Wel een beetje vaker lachen, Ibi, jezelf niet te vaak te serieus nemen, jongen.

John van den Brom:
Net als Theo Janssen drukker met z’n cluppie Vitesse en z’n nieuwe baan. Zwitserland-Schotland analyseren is toch best lastig als je de volgende dag aan je nieuwe baan als trainer moet beginnen, maar je werkgever om middernacht deze avond kan omvallen. Wat wordt het morgen: het trainingsveld of toch maar weer op vakantie? Dan zijn tactische omzettingen aan Schotse kant (voorzover die bestaan) toch even iets minder cruciaal.

Siem de Jong:
Debutant aan de analistentafel en dat gaat toch echt bij deze ene keer blijven, mag ik van harte hopen. Siem leek het allemaal reuze interessant te vinden, maar had werkelijk helemaal niets te melden. Zoals een Toto Arie deelnemer het treffend verwoordde: hij kijkt als een konijn in de koplampen als hem wat wordt gevraagd. Op niets zinnigs kunnen betrappen. Met deze Stille Willy wil je geen avond in de kroeg staan, zeg maar.

Dean Gorré:
Dat moet een forse subsidie om wat voor reden dan ook voor de NOS hebben opgeleverd, iets anders kan ik niet bedenken bij de aanstelling van deze volslagen leeghoofd. Kek baardje hoor, maar uit de mond daarin kwam niets anders dan het ene na het andere cliché. En dan heb ik het over clichés van clichés. Vergeleken bij Dean Gorré is Siem de Jong een raketwetenschapper op voetbalgebied.

Imke Courtois:
De Leonne van onze zuiderburen. Minstens zo deskundig, maar gezegend met die heerlijke Vlaamse tongval. Dan sta je gelijk al met 2-0 voor. Mag best vaker aanschuiven.

Tenslotte:
NOS, vertel mij, waarom moet ik als voetballiefhebber worden lastig gevallen met de mening van allerlei vage BN-ers? BN-ers die de hele week al mijn beeldbuis vervuilen, die zo blij zijn met zichzelf, maar ondertussen niets hebben toe te voegen over een EK voetbal. Er is één uitzondering: Sinan Can vanaf nu altijd uitnodigen als Turkije speelt. Maar ja, die voegt voetbalkennis en -feiten toe, dit in schril contrast met mensen als Ruben Nicolai en vlogger/rapper Qucee, om er maar eens een paar te benoemen. Waarom NOS? Waarom?

En dan die muzikanten. Waarom worden wij als voetballiefhebbers om de zoveel dagen gekweld met van die gezongen Sint en Piet rijmelarijtjes van ene Jaap Reesema? Deze man hoort thuis in RTL Boulevard of The Masked Singer.

Laat al die onzin lekker met hun eigen ego’s gaan spelen bij Wilfred Genee of Helene Hendriks en niet op kosten van onze belastingcenten bij de publieke omroep.

Het moest er allemaal even uit na 4 weken.