Denkend aan Haris Medunjanin verschijnt spontaan een sierlijke speler op het netvlies, een voetballer bij wie het als vanzelf leek te gaan. Als jeugdspeler van AZ werd de middenvelder een grote toekomst toegedicht. Hoewel de voorspellingen daarna nooit helemaal zijn uitgekomen, is de voormalige Nederlandse jeugdinternational een meer dan gewaardeerde kracht in het land dat hij als jongetje vanwege de oorlog moest ontvluchten. Om de situatie helder te schetsen: Haris Medunjanin behoort naast Edin Dzeko (Manchester City) en Miralem Pjanic (AS Roma) tot de drie onmisbare schakels van WK-debutant Bosnië-Herzegovina.
Bondscoach Safet Susic speelt met zijn elftal vol op de aanval, maar Medunjanin heeft opvallend genoeg een verdedigend takenpakket. Hij is de verbindingsman die in de Pirlo-rol van achteruit de middenvelders en aanvallers probeert te bereiken en daarnaast als breker zijn defensie moet ondersteunen.
Toch totaal anders dan de flegmatieke baltovenaar die in Alkmaar onder Louis van Gaal nooit helemaal wist door te breken. Medunjanin kwam voor Nederland uit op het WK Onder-20 in 2005 en werd een jaar later met Jong Oranje Europees kampioen. Na zijn vertrek uit Nederland verdween de Bosniër van de radar. Medunjanin vertrok na een huurperiode bij Sparta naar Real Valladolid, speelde daarna voor Maccabi Tel Aviv en is nu bezig aan zijn tweede seizoen bij Gaziantepspor, een middenmoter uit Turkije.
Daarom was het des te verrassender dat hij in november 2009 ineens bij Bosnië in de basis stond voor de beslissende return tegen Portugal in de play-offs om een WK-ticket. Pas twee weken eerder had de FIFA de seinen op groen gezet voor de verandering van voetbalnationaliteit. En nu, vierenhalf jaar later, is hij dus de Pirlo van de Zmajevi (Draken). Hij verdeelt, passt en deelt als het moet een beuk uit.
Op 15 juni wacht hem direct een bijzondere taak als de Bosniërs hun eerste WK ooit beginnen tegen Argentinië. In het Maracana moet hij Lionel Messi zien af te stoppen. Er zijn minder grote uitdagingen denkbaar.