Ze begonnen thuis op blote voeten, waaierden uit over Europa en beleefden successen op clubniveau. In het oranje van Ivoorkust liepen de toernooien echter steevast uit op een teleurstelling. De conclusie was telkens: een unieke verzameling talent, maar geen hecht collectief.
De vrees was dat het tijdperk van deze toch gouden generatie al vorig jaar februari was afgesloten. Ivoorkust werd tijdens de kwartfinale om de Afrika Cup uitgeschakeld door Nigeria. De tijd leek rijp om afscheid te nemen van enkele van de grote jongens. Maar de voorbije twaalf maanden hebben De Olifanten zich indrukwekkend hersteld. Onder de Franse bondscoach Sabri Lamouchi plaatste het team zich ongeslagen voor de WK-eindronde en lijken de gevestigde sterren gemotiveerder dan ooit.
Yaya Touré (30) bevond zich dit seizoen bij Manchester City in de vorm van zijn leven. Captain en talisman Didier Drogba (35) beleefde bij Galatasaray een grootse revival. Deze twee zullen, met ex-Feyenoorder Salomon Kalou, voormalig FC Twente-middenvelder Cheikh Tioté en AS Roma-aanvaller Gervinho, het nationale team bij de hand nemen.
In grote lijnen zal Lamouchi (lid van de Franse EK-selectie van 1996) voortborduren op de kern die op de voorgaande twee WK’s actief was. Al tien jaar geldt Ivoorkust als sterkste landenploeg van Afrika. Tijdens het WK 2006 telde de selectie tien internationals afkomstig van de befaamde jeugdopleiding van ASEC Abidjan. Vier jaar later waren dat er zelfs dertien. Voor deze topgeneratie wordt het WK in Brazilië de laatste kans om iets achter te laten.
In eigen land zijn de verwachtingen deze keer hooggespannen. De voorbije twee WK’s strandden de Afrikanen telkens in loodzware poules (2006: Argentinië/Nederland; 2010: Brazilië/Portugal). Met Japan, Griekenland en Colombia roept de tegenstand dit jaar minder ontzag op.
Lamouchi heeft wel diverse jongere spelers bij zijn selectie gehaald, onder wie ex-Vitesse-spits Wilfried Bony (Swansea City), Lacina Traoré (Everton), Max Gradel (Saint-Etienne) en Serge Aurier (Toulouse). Ik weet niet of u Serge Aurier kent, maar mocht Badr Hari in een willekeurige skybox Serge toevalligerwijs tegen het lijf lopen, dan is het niet Serge die bloedend naar buiten wordt gedragen, als u begrijpt wat ik bedoel. Gelukkig voor Stefan de Vrij speelt Serge rechtsback. Echt even googelen: Serge Aurier.
Bijzonder interessant tenslotte is toch wel de spitspositie bij Ivoorkust, al jaren het domein van Drogba. De vraag is of Lamouchi het lef heeft te kiezen voor de fittere Wilfried Bony, in zekere zin een elf jaar jongere versie van het onaantastbare icoon van Ivoorkust.